Polimer

Polimeri su prirodne ili vještačke materije koje se sastoje od velikih molekula sa povezanim serijama ponovljenih jednostavnih monomera, kao što su ostaci aminokiselina naprimjer.^[1][2]

Struktura polipropilena

Tipovi polimera

Primjeri prirodni polimera su: proteini, celuloza, škrob, nukleinske kiseline i drugi. Veštački polimeri se označavaju j kao sintetske smole. Polimeri su spojevi velike molekulske mase čiji se molekule sastoje od od nekoliko stotina pa do nekoliko hiljada molekula. Ovako velike molekule su tipske makromolekule.

• Termoplastični polimeri su: polietilen, polivinilhlorid, polimetilakrilat, polivinilacetat i poliizobutilen.
• Termostabilni polimeri su: fenolaldehidi, epoksidi, poliestri, poliuretani i silicijevi organski polimeri.

U polimere se ubrajaju i kaučuk i guma.^{[3] [4][5]}

Svojstva

Reakcija dobijanja polimera iz odgovarajućih monomera naziva se polimerizacija. Općenito, struktura polimera je u amorfna, što znači da u okviru ovih supstanci nema pravilan raspored gradivnih jedinica. Modifikacijom polimera, koja se postiže na razne načine, dobija se širok spektar materijala sa općim naziv om plastične mase. Polimere proučava nauka o materijalima.

Sinteza

Makromolekulski spojeve nastaju od monomera na dva načina: polimerizacijom i polikondenzacijom.

• Polimerizacija je poseban oblik adicijske u kojoj se spaja veliki broj monomernih molekula, sa višestrukom vezom bez izdvajanja sporednih produkata. Zbog toga monomeri i polimeri imaju isti elementarni hemijski sastav.
• Polikondenzacija je u suštini proces supstitucije, kada polimer nastaje uz izdvajanje sporednih produkata, najčešće malih molekula (naprimjer H₂O, NH₃). U polikondenzacij monomeri moraju sadržavati najmanje dvije funkcijske grupe. Produkt polikondenzacije uključuje različit elementarni sastav od polaznih monomera.