Klima
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Klima (sa grčkog nagib, klima) kao meteorološki pojam je skup meteoroloških utjecaja i pojava koji u određenom vremenskom preriodu čine srednje vrijednosti atmosfere na nekom dijelu zemljine površine.[1] Neke od meteoroloških promjenljivih vrijednosti koje se obično mjere su: temperatura, vlažnost, atmosferski pritisak, vjetar i padavine. U širem smislu, klima je stanje komponenti klimatskog sistema, koja objedinjuje atmosferu, hidrosferu, kriosferu, litosferu i biosferu i interakcije između njih.[2] Na klimu nekog mjesta utječu njegova geografska širina, dužina, teren, nadmorska visina, upotreba zemljišta, te obližnja vodena tijela i njihove struje.[3] Klime se najčešće mogu podijeliti prema prosječnoj temperaturi i padavinama. Najrasprostranjenija klasifikaciona šema bila je Köppenova klimatska klasifikacija, koju naučnici i klimatolozi koriste i do danas. Hornthwaite sistem, koji se koristi od 1948. godine, objedinjuje evapotranspiraciju zajedno sa informacijama o temperaturi i padavinama i koristi se u proučavanju biološke raznolikosti i kako klimatske promjene utječu na nju. U upotrebi su i sistemi Bergeronove i prostorne sinoptičke klasifikacije koji se usredsređuju na porijeklo vazdušnih masa koje određuju klimu regiona.[4] Pored meteorološkog, postoji i biološki i geografski pojam klime.
Biološka klima je kompleks klimatskih uslova koji sa drugim činiocima neke određene sredine određuju postojanje, razvitak, razmnožavanje i premještanje živih organizama.
Geografska klima je skup atmosferskih stanja koji vladaju na određenoj površini Zemlje.
Klima se razmatra u planetarnim ili u kontinentalnim razmjerama - makroklima; u prizemnom vazduhu do 2 metra visine i na malom prostoru (polje, šuma, trg i sl.) - mikroklima, a u regionalnim ili lokalnim razmjerama - mezoklima. Nauka koja proučava proces formiranja klime je klimatologija. Klima na Zemlji jedna je od prisutnijih tema u javnosti tokom posljednjih decenija, najviše zahvaljujući tezi o Globalnom zatopljenju.
Paleoklimatologija je proučavanje klime u prošlosti tokom velikog perioda historije Zemlje. Budući da je prije 19. stoljeća bilo dostupno vrlo malo direktnih zapažanja klime, paleoklimatološka istraživanja se izvode iz zamjenskih varijabli. Pri tome, koriste se dokazi na različitim vremenskim skalama (od decenija do milenijuma) iz ledenih pokrivača, godova kod drveća, sedimenata, polena, korala i stijena kako bi se odredilo prošlo stanje klime. Ovom vrstom istraživanja utvrđuju se periodi stabilnosti i promjena i može ukazati na to da li promjene slijede obrasce kao što su redovni ciklusi.[5]
Detalji savremenog klimatskog istraživanja poznati su kroz mjerenje putem vremenskih instrumenata kao što su termometri, barometri i anemometri tokom posljednjih nekoliko vijekova. Instrumenti koji se koriste za proučavanje vremena u modernoj vremenskoj skali, njihova učestalost posmatranja, njihova poznata greška, njihovo neposredno okruženje i njihova izloženost su se mijenjali tokom godina, što se mora uzeti u obzir prilikom proučavanja klime iz prošlih vijjekova.[6] Dugoročna savremena klimatska istreživanja iskrivljuju se prema naseljenim centrima i bogatim zemljama. Od 1960-ih, lansiranje satelita omogućava prikupljanje podataka na globalnom nivou, zajedno s područjima s malo ili nimalo ljudskog prisustva, kao što su područje arktika i okeani.[7]
Klimatske promjene su varijacije globalne ili regionalne klime koje se događaju tokom određenog vremenskog perioda.[8] One odražavaju promjene u varijabilnosti ili prosječnom stanju atmosfere tokom vremenskih razmjera u rasponu od decenija do miliona godina. Ove promjene mogu biti uzrokovane unutrašnjim procesima planete Zemlje, vanjskim silama (npr. varijacije u intenzitetu sunčevo zračenje) ili, u novije vrijeme, ljudskim aktivnostima.[9][10] U novijoj upotrebi, posebno u kontekstu ekološke politike, izraz "klimatske promjene" često se odnosi samo na promjene u modernoj klimi, zajedno s porastom prosječne površinske temperature poznat kao globalno zatopljenje. U nekim slučajevima, naziv se također koristi uz pretpostavku ljudske uzročnosti, kao u Okvirnoj konvenciji Ujedinjenih naroda o klimatskim promjenama (UNFCCC). UNFCCC koristi "klimatsku varijabilnost" za varijacije koje nisu uzrokovane ljudskim aktivnostima.[11]
Zemlja je u prošlosti prolazila kroz periodične klimatske promjene, među kojima su i četiri velika ledena doba. Oni se sastoje od glacijalnih perioda u kojima su uslovi hladniji od uobičajenih, razdvojenih međuglacijalnim periodima. Akumulacija snijega i leda tokom glacijalnog perioda povećava površinski albedo, reflektirajući više sunčeve energije u svemir i održavajući nižu atmosfersku temperaturu. Povećanje nivoa stakleničkih plinova, kao što je vulkanska aktivnost, može povećati globalnu temperaturu i dovesti do interglacijalnog perioda. Predloženim uzrocima perioda ledenog doba pripadaju položaji kontinenata, varijacije u Zemljinoj orbiti, promjene u solarnoj proizvodnji i vulkanizam.[12] Međutim, ove prirodno uzrokovane promjene klime dešavaju se na mnogo sporijoj vremenskoj skali u odnosu na sadašnju stopu promjene ispuštanja stakleničkih plinova, koja je uzrokovana ljudskim aktivnostima.[13]
