Ostale tri škole sunitske škole (mezheba) su Ḥanafijska, malikījska i hanbelijska škola.[1][2] Kao i druge škole fikha, šafije priznaju prve četiri halife kao zakonite nasljednike Muhammeda i oslanja se na Kur'an i "provjerene (sahih)" knjige hadisa kao primarne izvore prava.[4][6] Šafijska škola potvrđuje autoritet i božanskog davanja zakona (Kurʾān i Sunnet) i ljudskih spekulacija u vezi sa Zakonom.[7] Tamo gdje su odlomci Kurʾāna i/ili hadisa dvosmisleni, škola traži smjernice Kijasa (analogno rezonovanje).[7][8]Idžma (konsenzus učenjaka ili zajednice) je "prihvaćen, ali nije naglašen".[7] Škola je odbacila ovisnost o lokalnim tradicijama lično mišljenje i Istiḥsān (pravna diskrecija) kao izvore pravnog presedana.[7][9]
Al-ShafiŠablon:Ayini: The Epistle on Legal Theory - Risalah fi usul al-fiqh. Prevod: Lowry, Joseph. New York University Press. 2013. ISBN978-0814769980.
Haddad, Gibril F. (2007). The Four Imams and Their Schools. Muslim Academic Trust, London.
Pouwels, Randall L. (2002). Horn and Crescent: Cultural Change and Traditional Islam. Cambridge University Press. ISBN978-0521523097.
Christelow, Allan (2000). Levtzion, Nehemia; Pouwels, Randall (ured.). "Islamic Law in Africa," in The History of Islam in Africa. Ohio University Press. ISBN978-0821412978.
Zayn Kassam; Bridget Blomfield (2015). "Remembering Fatima and Zaynab: Gender in Perspective". u Farhad Daftory (ured.). The Shi'i World. I. B. Tauris Press.
Abd Majid, Mahmood (2007). Tajdid Fiqh Al-Imam Al-Syafi'i. Seminar pemikiran Tajdid Imam As Shafie 2007.
al-ShafiŠablon:Ayini, Muhammad b. Idris, "The Book of the Amalgamation of Knowledge" translated by A.Y. Musa in Hadith as Scripture: Discussions on The Authority Of Prophetic Traditions in Islam, New York: Palgrave, 2008