From Wikipedia, the free encyclopedia
Površinski ćelijski receptori (membranski receptori, transmembrannski receptori) su receptori koji su ugrađeni u plazmamembranu ćelija. Djeluju u ćelijskoj signalizaciji primanjem (vezanjem za) vanćelijske molekule. To su specijalizirani integralni membranski proteini, koji omogućavaju komunikaciju između ćelije i vanćelijskog prostora. Vanćelijske molekule mogu biti hormoni, neurotransmiteri, citokini, faktori rasta, molekula ćelijske adhezije ili hranjivi sastojak; oni reagiraju s receptorima tako da izazovu promjene u metabolizmu i aktivnosti ćelije. U procesu transdukcije signala, ligand utiče na kaskadnu hemijsku promenu kroz ćelijsku membranu.
Mnogi membranski receptori su transmembranski proteini. Postoje razni tipovi, uključujući glikoproteine i lipoproteine.[1] Poznate su stotine različitih receptora, a mnogi još trebaju biti proučeni.[2][3] Transmembranski receptori se obično klasificiraju na osnovu njihove tercijarne (trodimenzijske) strukturre. Ako je trodimenzijska struktura nepoznata, mogu se klasificirati na osnovu membranske tipologije. U najjednostavnijim receptorima, polipeptidni lanci jednom prelaze lipidni dvosloj, dok drugi, poput G-protein spregnutog receptora, prelaze sedam puta. Svaka ćelijska membrana može imati nekoliko tipova membranskih receptora, sa različitim površinskim rasporedom. Pojedinačni receptori mogu se različito rasporediti na različitim položajima membrane, ovisno o tipu membrane i ćelijskoj funkciji. Receptori su često okupljeni na površini membrane, umjesto da budu ravnomjerno raspoređeni.[4][5]
Dva su modela predložena da objasne mehanizam djelovanja transmembranskih receptora.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.