From Wikipedia, the free encyclopedia
Эміль Бок (рум.: Emil Boc; нар. 6 верасня 1966, Рэкіцэле) — румынскі дзяржаўны і палітычны дзеяч. Былы прэм'ер-міністр Румыніі (2008-2012)[3].
| Эміль Бок | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| рум.: Emil Boc | |||||||
 | |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Кэлен Папеску-Тэрычану Тэадор Сталажан |
||||||
| Пераемнік | Кэтлін Прэдою (в. а.) | ||||||
| Нараджэнне |
6 верасня 1966[1][2] (58 гадоў) |
||||||
| Жонка | Аана Бок | ||||||
| Дзеці | Чэзарэ, Патрыцыя | ||||||
| Веравызнанне | праваслаўе | ||||||
| Партыя | Дэмакратычная ліберальная партыя Румыніі (ДЛП) | ||||||
| Адукацыя |
|
||||||
| Аўтограф |
 |
||||||
| Сайт | emilboc.ro | ||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
У 2003 годзе абраны старшынём Дэмакратычнай ліберальнай партыі Румыніі.
У 2004 годзе Эміль Бок перамог на выбарах у мэры горада Клуж-Напокі. Яго сапернікамі былі вельмі правы нацыяналіст Джорджу Фунар, які займаў пост мэра горада на працягу 12 гадоў, і Іаан Рус, кандыдат ад Сацыял-дэмакратычнай партыі. На мясцовых выбарах 2008 года зноў абраны мэрам горада, атрымаўшы 76,2 % галасоў выбарцаў. Да пачатку сусветнага эканамічнага крызісу Клуж-Напока аказаўся адным з найболей шчасных у эканамічным дачыненні гарадоў Румыніі.
Пасля парламенцкіх выбараў 2008 года Дэмакратычная ліберальная і сацыял-дэмакратычная партыі падпісалі пагадненне пра стварэнне кааліцыі, якая павінна сфармаваць урад. Спачатку прызначаны прэм'ер-міністрам Тэадор Сталажан 15 снежня 2008 гады пайшоў у адстаўку, часовым прэм'ерам быў прызначаны Эміль Бок. 22 снежня таго ж года ён атрымаў вотум даверу ў парламенце. У склад кааліцыйнага ўрада Эміля Бока ўвайшлі прадстаўнікі Дэмакратычнай ліберальнай партыі і Сацыял-дэмакратычнай партыі. Гэта кааліцыя дзвюх асноўных супраціўных сіл у краіне насіла часовы характар.
Ужо восенню 2009 года кіравальная кааліцыя распалася. Пачаткам нязгод усярэдзіне саюзнікаў паслужыла заява сацыял-дэмакратычнага міністра ўнутраных спраў Дана Нікі, які звінаваціў прыхільнікаў прэзідэнта Траяна Бэсеску ў спробе арганізаваць фальсіфікацыю прэзідэнцкіх выбараў. 29 верасня 2009 года Эміль Бок папрасіў Траяна Бэсеску вызваліць Дана Ніку ад пасады міністра, што і было зроблена. Часовым міністрам унутраных спраў быў прызначаны прадстаўнік Дэмакратычнай ліберальнай партыі Васіль Благу.
1 кастрычніка 2009 года лідар Сацыял-дэмакратычнай партыі Мірча Джоанэ заявіў, што ўсе міністры, якія прадстаўляюць сацыял-дэмакратаў, сыходзяць у адстаўку ў знак салідарнасці з Данам Нікай[4]. 13 кастрычніка 2009 парламент Румыніі вынес вотум недаверу кабінету Эміля Боку[5].
Урадавы крызіс працягваўся падчас кампаніі па выбарах прэзідэнта Румыніі і завяршыўся толькі пасля падвядзення вынікаў другога тура галасавання. На выбарах прэзідэнта Румыніі перамогу здабыў Траян Бэсеску, які зноў прапанаваў сфармаваць кабінет Эмілю Боку. 23 снежня 2009 года другі ўрад Бока атрымаў вотум даверу ў парламенце краіны[6]. Новую кіравальную кааліцыю склалі Дэмакратычная ліберальная партыя і Дэмакратычны саюз венграў Румыніі.
6 лютага 2012 года Эміль Бок і яго ўрад падало ў адстаўку ў выніку масавых выступаў, сам Бок абгрунтаваў такі крок жаданнем разрадзіць палітычнае і сацыяльнае становішча ў краіне[3].
У красавіку 2012 года стала вядома, што Эміль Бок мае намер балатавацца на пост прыкладу горада Клуж-Напока, які ён узначальваў да таго, як заняў пост прэм'ер-міністра[7].
10 чэрвеня 2012 года ў Румыніі прайшлі муніцыпальныя выбары. На мінулых выбарах Эміль Бок быў абраны прымарам Клуж-Напокі, набраўшы 42% галасоў, яго сапернік Марыус Нікаарэ набраў прыкладна 39,5%[8].
{{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
