Фокусная адлегласць
From Wikipedia, the free encyclopedia
Фокусная адлегласць — адлегласць ад галоўнага фокуса лінзы ці аптычнага люстра да іх аптычнага цэнтра; адна з асноўных характарыстык аптычнай сістэмы. З’яўляецца мерай таго, наколькі моцна сістэма збірае або рассейвае святло; зваротная велічыня — гэта сіла аптычнай сістэмы. Станоўчая фокусная адлегласць паказвае, што сістэма збірае святло. Адмоўная фокусная адлегласць паказвае, што сістэма разводзіць святло. Сістэма з меншай фокуснай адлегласцю згінае кірунак прамянёў больш рэзка, даводзячы іх да фокусу на меншай адлегласці або разводзячы іх хутчэй. Для асобнага выпадку тонкай лінзы ў паветры станоўчая фокусная адлегласць — гэта адлегласць, на якую першапачаткова раўналежныя прамяні трапляюць у фокус; адмоўная фокусная адлегласць паказвае, наколькі далёка перад лінзай павінна знаходзіцца кропкавая крыніца святла, каб утварыць раўналежныя прамяні. Для больш агульных аптычных сістэм фокусная адлегласць не мае інтуітыўна зразумелага вызначэння; гэта проста зваротная сіла аптычнай сістэмы.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8b/Focal-length.svg/320px-Focal-length.svg.png)
У большасці выпадкаў у фатаграфіі і тэлескапіі, дзе аб’ект па сутнасці бясконца далёкі, большая фокусная адлегласць (меншая аптычная сіла) прыводзіць да большага павелічэння і больш вузкага вугла агляду; наадварот, меншая фокусная адлегласць або большая аптычная магутнасць звязаны з меншым павелічэннем і больш шырокім вуглом агляду. З іншага боку, у такіх прыкладаннях, як мікраскапія, у якіх павелічэнне дасягаецца шляхам набліжэння аб’екта да лінзы, меншая фокусная адлегласць (большая аптычная магутнасць) прыводзіць да большага павелічэння, таму што аб’ект можа быць набліжаны да цэнтра праекцыі.