Ступар
From Wikipedia, the free encyclopedia
Сту́пар[1] (ад лац.: Stupor — «здранцвенне, нерухомасць») — у псіхіятрыі адзін з відаў рухальнага засмучэння, уяўляе сабой прыгнечванне псіхічнай дзейнасці, нерухомасць і аслабленыя рэакцыі на раздражненне, у тым ліку болевае. Адно з найбольш цяжкіх псіхапаталагічных расстойстваў[1].
Вылучаюць розныя варыянты ступарных станаў:
- кататанічны,
- рэактыўны,
- дэпрэсіўны ступар.
Кататанічны ступар сустракаецца найчасцей, ён развіваецца як праява кататанічнага сіндрому і характарызуецца пасіўным негатывізмам або васковай гнуткасцю або (у найбольш цяжкай форме) рэзкай мышачнай гіпертаніяй з дранцвеннем хворага ў позе з сагнутымі канечнасцямі.
Ступар можа доўжыцца ад некалькіх хвілін да некалькіх гадзін[2]. Хворыя ў ступары не ўступаюць у кантакт з іншымі людзьмі, не рэагуюць на падзеі, што адбываюцца, розныя нязручнасці, шум, мокры і брудны ложак. Яны могуць не паварушыцца, калі здараюцца пажар, землетрасенне ці нейкія іншыя экстрэмальныя падзеі. Хворыя звычайна ляжаць у адной позе, мышцы напружаныя, напружанне часцей пачынаецца з жавальнай мускулатуры, затым пераходзіць на шыю, пазней распаўсюджваецца на спіну, рукі і ногі. У гэтым стане адсутнічае эмацыйная і зрэнкавая рэакцыя на боль. Сіндром Бумкэ — пашырэнне зрэнак на боль — адсутнічае.