Станіслаў Міхайлавіч Рэйтан

Станіслаў Рэйтан (1781 — 1863) — службовец, літаратар.

Станіслаў Міхайлавіч Рэйтан
Рэйтан[d]
маршалак шляхты Слуцкага павета 1840 — 1844
Папярэднік	Канстанцін Тадэвуш Рдултоўскі
маршалак шляхты Слуцкага павета 1846 — 1846
Пераемнік	Тадэвуш Антонавіч Вайніловіч
Нараджэнне	не пазней за 29 студзеня 1781
Смерць	1863
Род	Рэйтаны[d]
Бацька	Міхал Ксаверый Рэйтан[d]
Маці	Ганарата з Багдановічаў[d]
Адукацыя	Collegium Nobilium

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Рэйтан.

Біяграфія

Паходзіў са шляхецкага роду Рэйтанаў герба ўласнага. Дакладная дата нараджэння невядомая. Хрышчэнне адбылося 29 студзеня 1781 г., імя пры хрышчэнні Станіслаў-Караль. Бацькамі Станіслава-Караля Рэйтана былі брат Тадэвуша Рэйтана, наваградскі земскі пісар Міхал-Ксаверый (1743—1809) і Ганарата з Багдановічаў.

Вучыўся Станіслаў Рэйтан у Вільні — у піярскім «Collegium Nobilium». Потым была служба ў войску.

У 1809 г. выйшаў у адстаўку з расійскага войска, і ўжо ў 1810 г. быў капітанам у войсках Варшаўскага герцагства. Браў удзел у вайне на баку Напалеона, як і яго родны брат Дамінік Рэйтан, быў паручнікам 20-га ўланскага палка. Гэты полк пачаў фарміравацца ў Пінску ў ліпені 1812 г. пад кіраўніцтвам Ксаверыя Абуховіча. Камісарам гэтага палка быў абраны даўні паплечнік Тадэвуша Рэйтана на сойме 1773 года — Станіслаў Багушэвіч-Мінькоўскі. У час адступлення войска Напалеона 20 уланскі полк разам з іншымі часткамі сіл ВКЛ згрупаваўся ў наваколлі Вільні. Верагодна там Станіслаў Рэйтан трапіў у палон. У ліпені 1813 г., пазбегнуўшы высылкі, Станіслаў атрымлівае дазвол на жыццё ў Слуцкім павеце, у мястэчку Раманава (належала да двара Доктаравічы). Гэта невялікае паселішча на рацэ Ушы знаходзілася ў 23 вярстах ад Слуцку на гасцінцы Слуцк-Цімкавічы-Нясвіж. Летам 1814 г. выйшла распараджэнне рускага імператара Аляксандра І аб амністыі. Рэйтанам былі вернуты раней канфіскаваныя маёнткі. У 1832 годзе Станіслаў у чыне капітана войска Царства Польскага і паручніка баявога кірасірскага палка выходзіць у адстаўку.

Ён узяў за жонку Саламею Рэйтан — далёкую сваячку, дачку Язэпа Рэйтана. Дзяцей не было.

У 1840 годзе Станіслава Рэйтана выбіраюць Слуцкім павятовым маршалкам. Гэтую пасаду ў 1802 годзе займаў яго старэйшы брат Казімір, іншы ж брат Тадэвуш нейкі час з’яўляўся харунжым таго ж павета, а іх бацька, Міхал, у 1795 годзе, шляхтай ранейшага Наваградскага ваяводства выбіраўся Нясвіжскім павятовым маршалкам.

У 1854-м Станіслаў Рэйтан быў прызначаны ганаровым куратарам Слуцкай гімназіі.

У 1862-м Станіслаў Рэйтан ператварыў сваю сядзібу ў Вусаве пад Капылём у лякарню.

Творчасць

Станіслаў Рэйтан надрукаваў свой першы буйны твор «Papiery Pana Ambrozego» пад псеўданімам «Pan Wada» («Пан Хіба») ў часопісе «Athenaeum» у 1845-м, калі рэдактарам быў Юзаф Крашэўскі. У 1856 годзе ў Львове перавыдадзены першы твор, змяніўшы назву на «Князь Геранім Радзівіл».

Наступны буйны твор «Пан Марцін Квеч» (Pan Marcin Kwieć) спачатку быў надрукаваны ў газетах. А пасля прыхільнай крытыкі, якая зычыла таленавітаму аўтару не спыняцца, — і асобнай кнігай у 1857 годзе ў Варшаве.

Апошні вядомы твор, які Станіслаў Рэйтан напісаў ды выдаў асобнай кнігай, мае назву «Так было ў нас» (Tak bylo u nas) (Варшава, 1858). Кніга 1858 года прасякнута біяграфічнымі рысамі. Яна з’яўляецца энцыклапедыяй маленькага свету павятовай шляхты, замкнутай у сваім дробным жыцці, дзе павуцінне інтрыг вяжуць рукі асоб з мясцовай адміністрацыі.

Літаратура

• Сцебурака А. М. Пляменнікі Тадэвуша Рэйтана ў 1812 годзе: Станіслаў Рэйтан.
• Юркевіч З. І ён Рэйтан / З. Юркевіч // Краязнаўчая газета. — 2013. — № 44. — С. 4-6.
• Юркевіч З. Станіслаў Рэйтан: пісьменнік з роду Рэйтанаў асуджаны на забыццё / З. Юркевіч // Тэксты. Літаратурна-мастацкі альманах. — Мінск. — 2014. — № 5. — C. 139—145.
• Юркевіч З. Знакаміты паплечнік Рэйтана / З. Юркевіч // Культура. — 2014. — № 36. — С. 14.