Летыцыя Рамаліна

Марыя Летыцыя Рамаліна (Maria Letizia Ramolino, 24 жніўня 1750 года, Аяча — 2 лютага 1836, Рым) — маці Напалеона Банапарта, якая перажыла яго на 15 гадоў.

Летыцыя Рамаліна
Марыя Летыцыя Рамаліна
Нараджэнне	24 жніўня 1750(1750-08-24)[1][2] Аяча, дэпартамент Паўднёвая Корсіка, рэгіён Корсіка, Метраполія Францыі, Францыя
Смерць	2 лютага 1836(1836-02-02)[1][2] (85 гадоў) Рым, Папская вобласць
Месца пахавання	Chapelle Impériale[d]
Род	Банапарты
Імя пры нараджэнні	фр.: Maria Letizia Ramolino
Бацька	Gian Girolamo Ramolino[d][3]
Маці	Angela Maria Pietra-Santa[d][3]
Муж	Карла Буанапартэ[4][5]
Дзеці	Жазеф Банапарт, Напалеон I Банапарт[4], Люсьен Банапарт[4], Эліза Банапарт, Людовік I Банапарт, Паліна Банапарт, Караліна Банапарт[4], Жэром Банапарт, Maria Anna Bonaparte[d][3], Maria Anna Bonaparte[d][3], Napoleone Buonaparte[d][3] і unnamed daughter Bonaparte[d][3]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Ураджэнка Аяча, Летыцыя паходзіла з высакароднага сямейства генуэзскага паходжання. У 14 гадоў была выдадзена замуж за юрыста Карла Буанапартэ. У іх нарадзілася 13 дзяцей, з якіх да сталага ўзросту дажылі 5 сыноў і тры дочкі:

• Жазеф Банапарт (1768—1844), кароль Іспаніі
• Напалеон I (1769—1821), імператар Францыі
• Люсьен Банапарт (1775—1840), князь Каніна і Музіньяна.
• Эліза Банапарт (1777—1820), вялікая герцагіня Тасканская.
• Луі Банапарт (1778—1846), кароль Галандыі.
• Паліна Банапарт (1780—1825), герцагіня Гвасталы.
• Караліна Банапарт (1782—1839), вялікая герцагіня Клеўская.
• Жэром Банапарт (1784—1860), кароль Вестфаліі.

У 1769 годзе Корсіка перайшла пад кантроль Францыі, аднак Летыцыя так і не вывучыла французскай мовы. У 1785 годзе заўдавела і праз 8 гадоў вымушана была з дзецьмі перабрацца на мацярык, у Марсель.

Пасля каранацыі Напалеона (на якой яна прысутнічаць не пажадала^[6]) ён дараваў Летыцыі тытул «Мадам Маці Імператара» (фр.: Madame Mère de l’Empereur) і падарыў маёнтак Пон-сюр-Сен пад Парыжам. Нягледзячы на велізарны стан, Мадам-маці, якая пражыла столькі гадоў на грані галечы, адрознівалася скупасцю, французскімі справамі не цікавілася і рэдка бывала пры двары.

Пасля звяржэння сына бегла з братам, кардыналам Фешам, у Рым, дзе і правяла астатак жыцця, амаль пазбавіўшыся зроку, у палацца Банапартэ на плошчы Венецыі. Яе рэшткі па загаду Напалеона III былі перавезены з Італіі ў Аяча.

Зноскі

1. Letizia Buonaparte // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741'></a>
2. Pas L. v. Maria Laetitia Ramolino // Genealogics — 2003.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19847329'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19847326'></a>
3. Lundy D. R. The Peerage

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q67129259'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q21401824'></a>
4. Kindred Britain

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q75653886'></a>
5. (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
6. Versailles: Château de Versailles — Salle du Sacre — Le Couronnement de L’Empereur Архівавана 24 ліпеня 2015.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Летыцыя Рамаліна