Дон

Дон, у старажытных грэкаў Гіргіс, Танаіс, Тан (стар.-грэч.: Τάναις, лац.: Tanais), у Сярэдневеччы Вялікі Дон, у старажытных кыпчакоў Тэн — рака ў Еўрапейскай частцы Расіі.

Дон
руск.: Дон
Характарыстыка
Даўжыня	1870 км
Басейн	422 000 км²
Расход вады	935 м³/с
Вадацёк
Выток	Сярэднярускае ўзвышша
• Вышыня	180 м
• Каардынаты	54°00′44″ пн. ш. 38°16′40″ у. д.HGЯO
Вусце	Азоўскае мора
• Вышыня	0 м
• Каардынаты	47°05′11″ пн. ш. 39°14′19″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма	Азоўскае мора
Краіна	Расія
Код у ДВР	05010100312107000000014
— выток, — вусце
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Па плошчы вадазбору, роўнай 422 тыс. км ², у Еўропе саступае толькі Волзе, Дняпру і Дунаю. Даўжыня ракі — 1870 км. Выток Дона размешчаны ў паўночнай частцы Сярэднярускага ўзвышша, на вышыні каля 180 м над узроўнем мора. Раней за пачатак ракі прымалі месца выхаду з возера Іван (насамрэч сцёк вод з возера ў Дон звычайна не адбываецца). Сёння за выток Дона часта прымаюць Шацкае вадасховішча на поўнач Новамаскоўска, але яно таксама не з'яўляецца вытокам Дона і адгароджана ад ракі чыгуначнай плацінай. Сапраўдны выток знаходзіцца ў парку за 2-3 км на ўсход (ручай Урванка). Прытокі: Маныч, Мядзведзіца, Сасна, Ілаўля.

Гл. таксама

• Дэльта Дона

Літаратура

• Дон // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — С. 183. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).
• Танаі́с // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 416. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
• Танаи́с // Т. 25. Струнино — Тихорецк. — М. : Советская энциклопедия, 1976. — С. 251. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)