Гуанін

Гуані́н (2-аміна-6-оксіпурын) — пурынавая аснова, якая ёсць ва ўсіх жывых клетках у саставе нуклеінавых кіслот (ДНК і РНК). Структурны кампанент нізкамалекулярных каферментаў, зыходнае рэчыва пры біясінтэзе птэрынаў, рыбафлавіну, фоліевай кіслаты.

Гуанін
Агульныя
Сістэматычнае найменне	2-аміна-1H-пурын-6(9H)-он
Традыцыйныя назвы	2-аміна-6-оксіпурын гуанін
Хім. формула	C5H5N5O
Фізічныя ўласцівасці
Малярная маса	151,13 г/моль
Шчыльнасць	2.2 г/см³
Тэрмічныя ўласцівасці
Тэмпература плаўлення	360 °C
Класіфікацыя
Рэг. нумар CAS	73-40-5
PubChem	764; 135398634
Рэг. нумар EINECS	200-799-8
SMILES	NC(NC1=O)=NC2=C1N=CN2
RTECS	MF8260000
ChemSpider	744

Нуклеатыд гуаніну ўдзельнічае ў сінтэзе бялку, актывацыі тлушчавых кіслот, цыкле трыкарбонавых кіслот, глюканеагенезе.

У значнай колькасці знаходзіцца ў экскрэментах павукападобных і птушак (адкрыты ў складзе гуана, адсюль назва), у лусцы і скуры рыб (вапнавае злучэнне гуаніну надае лусцы рыб характэрны бляск), паўзуноў і земнаводных.

Пры дэзамінаванні адэназіндэзаміназай гуанін пераўтвараецаа ў ксанцін.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).