Вірэле
From Wikipedia, the free encyclopedia
Вірэле́ (фр.: virelai) — старафранцузская форма верша с трохстрочнай стансай (трэцяя страка скарочана), аднолькавай рифмай і з прыпевам. Адна з тыпічных цвёрдых форм у паэзіі і музыцы Ars nova. Хрыстаматыйные вобразы вірэле пакінуў Гільёмам дэ Машо, аўтар аднагалосных п’ес (у тым ліку знакамітага Douce dame jolie) і шматгалосных апрацовак[1]. Усяго захавалася 33 яго музычных тэкстаў. Таксама адным з самых вядомых кампазітараз вірэле быў Жано дэ Лекюрэль, а таксама Гіём Дзюфаі.
Вірэле лёгка падыходзіць да расцяжэння; яго схема AB/cd/cd/ abab/ABAB, музыкальная — I/ II/ II/ I/ I, больш таго, колькасць вершаў можа быць рознай.
Да сярэдзіны XV стагоддзя форма ў значнай ступені аддзялілася ад музыкі, і былі напісаныя шматлікія прыклады гэтай формы (уключаючы баладу і ранду), якія альбо не прызначаліся для музыкі, альбо для якіх музыка не захавалася.
Вірэле, які складаецца толькі з адной страфы, таксама вядомы як бержэрэт.
У Італіі XIV стагоддзя структурным аналагам вірэле лічацца балата (не блытаць з баладай).