Войкаўская (станцыя метро)

«Войкаўская» — станцыя Замаскварэцкай лініі Маскоўскага метрапалітэна. Размешчана пад Ленінградскай шашой паміж станцыямі «Водны стадыён» і «Сокал». Выхады знаходзяцца на тэрыторыі раёна «Войкаўскі» Паўночнай адміністрацыйнай акругі горада Масквы. Станцыя калонная трохпралётная мелкага залажэння, пабудавана па тыпавым праекце.

«Войкаўская»
02 Замаскварэцкая лінія
Маскоўскі метрапалітэн
Выхад на паверхню	55°49′11,40″ пн. ш. 37°29′49,91″ у. д.HGЯO 55°49′05,94″ пн. ш. 37°29′54,35″ у. д.HGЯO
Дата адкрыцця	31 снежня 1964 года[1]
Праектная назва	«Завод Войкава», «Пасёлак Войкава»[1]
Праекты пераназвання	Пецярбургская (1991, 1992), Паўночна-заходняя (2007), Воўкаўская (2010), Герояў абароны Масквы (2010), Снежаньская (2011), Кавердзінская[2], Чыгуналіцейная (2012), Авіяцыйная (2012), Мандэлы (2013), Варатынская[3], Глебава[4], Копцева, Эльдара Разанава (2015), Маршала Васілеўскага, Балтыйская[5] (2016)
Раён	Войкаўскі
Акруга	Паўночная
Тып	Калонная трохпралётная мелкага залажэння
Глыбіня залажэння, м	7
Тып платформаў	астраўная
Форма платформаў	прамая
Архітэктары	І. Г. Пятухова, А. Ф. Фокіна[1]
Інжынеры-канструктары	Э. М. Гендаль, О. А. Сяргееў[1]
Узведзена	БМУ-5 Масметрабуда (кіраўнік Н. Фёдараў)
Выхад да вуліц	Ленінградская шаша, плошча Ганецкага, вуліца Зоі і Аляксандра Касмадзям’янскіх
Пераходы на станцыі	14 Балтыйская Ленінградская МЖД
Наземны транспарт	А: 90, 114, 179, 204, 282, 321, 461, 591, 621, 780, 888, 905, Н1; Тб: 6, 43, 43да, 57; Тм: 23, 27, 30, 31
Час адкрыцця	5:40
Час закрыцця	1:00
Код станцыі	039
Суседнія станцыі	Сокал і Водны стадыён
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Г Р П Замаскварэцкая лінія

умоўныя абазначэнні абаротныя тупікі Хоўрына Беламорская Рачны вакзал Водны стадыён зачыны пад адгалінаванне Войкаўская ЦЧ-2 «Сокал» гейт да Падмаскоўнай Сокал Аэрапорт Дынама Беларуская Маякоўская Цвярская СЗГ да Курской Тэатральная Новакузнецкая СЗГ да Кастрычніцкая СЗГ да Серпухаўская СЗГ да Павялецкая Павялецкая Аўтазаводская Тэхнапарк Каломенская Кашырская Кахоўская лінія ЦЧ-7 «Замаскварэцкае» Кантэміраўская Царыцына Арэхава Дамадзедаўская Краснагвардзейская СЗГ да Зяблікава ЦЧ-17 «Брацеева» Алма-Ацінская

Адкрыта 31 снежня 1964 года ў складзе пляцоўкі «Сокал» — «Рачны вакзал». Названа па Чыгуналіцейным заводзе ім. П. Л. Войкава (закрыты да пачатку 2000-х гадоў). З пачатку 90-х гадоў XX стагоддзя рэгулярна падымаецца пытанне аб пераназванні станцыі.

Гісторыя

Першы план будаўніцтва метро ў Войкаўскім раёне з'явіўся ў 1938 годзе. Планавалася падаўжэнне Горкаўскага радыуса яшчэ на 3 станцыі ад станцыі «Сокал». Першай з іх была станцыя «Братцава», названая так па назве станцыі Малога кальца Маскоўскай чыгункі. Яе планавалася пабудаваць значна паўночней цяперашняга месцазнаходжання станцыі «Войкаўская»^[6].

Потым яна згадваецца ў перспектыўнай схеме 1957 года, ужо пад назвай «Войкаўская». Зрэшты, планы будаўніцтва метро ў тыя гады часта карэктаваліся, і на розных планах сустракаюцца іншыя варыянты назвы станцыі — «Завод Войкава» і «Пасёлак Войкава»^[7]. На адным з планаў 1957 года «Войкаўская» нават раздвоілася на дзве станцыі — «Акруговая» («Ленінградская») і «Завод Войкава»^[7]. У 1959 годзе Савет Міністраў СССР зацвердзіў план будаўніцтва ліній Маскоўскага метрапалітэна на сямігодку (1959—1965)^[7].

Будаванне метро ажыццяўлялася адкрытым метадам. Станцыя была адкрыта 31 снежня 1964 года ў складзе пляцоўкі «Сокал» — «Рачны вакзал», пасля ўводу ў эксплуатацыю якога ў Маскоўскім метрапалітэне стала 72 станцыі. Яна атрымала сваю назву па размешчаным на паверхні былым Маскоўскаму чыгуналіцейнаму заводу імя Войкава, названаму, у сваю чаргу, у гонар П. Л. Войкава (1888—1927) — расійскага рэвалюцыянера, савецкага партыйнага дзеяча, удзельніка падрыхтоўкі расстрэлу сям’і апошняга расійскага імператара Мікалая II, дыпламата, паўпрада СССР у Польшчы. Захавала таксама назву геаграфічнага аб'екта — працоўнага пасёлка «Войкавец», існавалага раней блізу завода імя Войкава.

У красавіку 1965 года былі пададзены новыя прапановы па будаванні метрапалітэна на перыяд да 1970 года. Меркавалася будаванне адгалінавання ад станцыі «Войкаўская» ў Тушына, але ў 1966 годзе было вырашана адмовіцца ад гэтага (на перспектыўных схемах 1966—1967 гадоў адгалінавання ўжо няма)^[7] на карысць будавання Краснапрэсненскага радыуса^[8]. Пад канец 1960-х гадоў паўночная пляцоўка Горкаўска-Замаскварэцкай лініі была самай загружанай, таму для павелічэння памераў руху з лістапада 1968 года ў ранішні сама розрух арганізаваны пропуск цягнікоў без пасажыраў праз два на трэці ад станцыі «Рачны вакзал» да станцыі «Войкаўская»^[9]. Па генеральным плане 1971 года меркавалася будаванне Вялікага кальца, якое павінна было прайсці праз «Войкаўскую»^[8]. Аднак пазней было прынятв рашэнне, што Вялікае кальцо пройдзе праз станцыю «Сокал»^[10]. У 1991 годзе быў прапанаваны праект змены назвы станцыі на «Пецярбургскую», аднак ён не быў ажыццёўлены^[1][11].

Зноскі

1. Войковская (нявызн.). Официальный сайт Московского метрополитена. Архівавана з першакрыніцы 9 сакавіка 2013. Праверана 5 сакавіка 2013.
2. Страсти по «Войковской» продолжаются
3. Дарья Зеленская. «Яблоко» изгоняет революцию из метро // Коммерсант, 29 июля 2015 г.
4. «Войковская» или «Глебово»: как станции метро в Москве меняли название // РИА-Недвижимость, 19 августа 2015 г.
5. «Войковскую» предложили переименовать в «Маршала Василевского» или «Балтийскую» Архівавана 14 кастрычніка 2016. // Интерфакс-Недвижимость, 13 октября 2016 г.
6. Лисов И.. Проектирование и первые очереди строительства (нявызн.). metro.molot.ru. Архівавана з першакрыніцы 14 жніўня 2011. Праверана 15 лістапада 2011.
7. Лисов И.. Московский метрополитен хрущевской эпохи (нявызн.). metro.molot.ru. Архівавана з першакрыніцы 26 студзеня 2012. Праверана 15 лістапада 2011.
8. Лисов И.. От Генплана 1971 года до наших дней (нявызн.). metro.molot.ru. Архівавана з першакрыніцы 26 студзеня 2012. Праверана 15 лістапада 2011.
9. Конкурс «История Московского метрополитена». Итоги пятого тура (нявызн.). Официальный сайт Московского метрополитена. Архівавана з першакрыніцы 26 студзеня 2012. Праверана 15 лістапада 2011.
10. Генеральный план города Москвы. Книга 3. Страница 386 (нявызн.). Москомархитектура. Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2012. Праверана 24 чэрвеня 2010.
11. А будет — Остоженка//Вечерняя Москва № 224 от 13 ноября 1991

Літаратура

• Зверев В. Метро московское. — М.: Алгоритм, 2008. — 272 с. — ISBN 978-5-9265-0580-8.
• М. С. Наумов, И. А. Кусый. Московское метро. Путеводитель. — М.: Вокруг света, 2006. — 360 с.