Валянціна Валянцінаўна Аколава

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Аколава.

Валянціна Валянцінаўна Аколава (25 ліпеня 1954, в. Мазуршчына, Салігорскі раён, Мінская вобласць — 24 снежня 2013, Мінск) — беларуская паэтэса, перакладчыца.

Валянціна Валянцінаўна Аколава
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	25 ліпеня 1954(1954-07-25)
Месца нараджэння	Мазуршчына, Салігорскі раён, Мінская вобласць, БССР, СССР
Дата смерці	24 снежня 2013(2013-12-24) (59 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Пахаванне	Заходнія могілкі (Мінск)
Грамадзянства	БССР  Беларусь
Альма-матар	філалагічны факультэт БДУ
Месца працы	Палімір Юнацтва Знамя юности
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	перакладчыца, паэтка, пісьменніца
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз беларускіх пісьменнікаў Саюз пісьменнікаў Беларусі

Біяграфія

Нарадзілася ў сялянскай сям’і. Скончыла Полацкае музычна-педагагічнага вучылішча імя Ф. Скарыны, працавала настаўніцай у Ветрынскай школе-інтэрнаце Полацкага раёна (1973—1977), метадыстам наваполацкага Палаца культуры нафтавікоў (1977), карэспандэнтам шматтыражнай газеты «Знамя новостройки» трэста № 16 «Нафтабуд» (1977—1978), у рэдакцыі радыёвяшчання Наваполацкага вытворчага аб’яднання «Палімір» (1979—1980). У 1980 г. завочна скончыла філалагічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. У 1981—1986 гадах працавала ў выдавецтве «Юнацтва», у 1987—1988 — літкансультантам газеты «Знамя юности».

Член Саюза беларускіх пісьменнікаў з 1986 г.

Памерла 24 снежня 2013 года ў Мінску. Пахавана на Заходніх могілках Мінска, участак 27, рад 23, месца 17^[1].

Творчасць

Пачала пісаць вершы ў 8-гадовым узросце, паэтычны дар пераняла ад песеннага таленту сваёй маці. Першыя вершы надрукавала ў 1968 г. (салігорская газета «Шахцёр»). Адзін з аўтараў паэтычнага зборніка «Сцяжына» (1983). Аўтар зборнікаў паэзіі «За тым лугам зеляненькім» (1987), «Вяртанне ў заўтра» (1990), «Я люблю сваю Белую Русь» (1990), а таксама паэмы-п’есы «Палачанка Інгрэна, альбо Вяртанне Скарыны» (1990). Паасобныя вершы пакладзены на музыку.

Паэзія Аколавай вызначаецца лірызмам, спавядальнасцю, сувяззю з фальклорам (выкарыстанне фальклорных матываў і вобразаў, народна-песеннай стылістыкі).

Працавала як перакладчык з рускай, украінскай і славацкай моў.

Крыніцы

1. Аблажэй — Брыль – Белліт  (бел.) (14 ліпеня 2023). Праверана 18 ліпеня 2024.