Бачнае выпраменьванне
From Wikipedia, the free encyclopedia
Бачнае выпраменьванне або святло[1] — электрамагнітныя хвалі, якія ўспрымае вока чалавека, даныя займаюць ўчастак спектра з даўжынёй хвалі прыблізна ад 380 (фіялетавы) да 750 нм (чырвоны) (індывідуальныя межы ўспрымання некалькі адрозніваюцца для кожнага чалавека). Такія хвалі займаюць частотны дыяпазон ад 400 да 790 тэрагерц.
Бачнае выпраменьванне | |
---|---|
Папярэдні ў спісе | ультрафіялетавае выпраменьванне |
Наступны ў спісе | інфрачырвонае выпраменьванне |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Найбольшую адчувальнасць да святла чалавечае вока мае ў вобласці 555 нм (540 ТГц), у зялёнай частцы спектра. У спектры ўтрымліваюцца не ўсе колеры, якія адрознівае чалавечы мозг. Такіх адценняў, як ружовы або маджэнт, няма ў спектры бачнага выпраменьвання, яны ўтвараюцца ад змешвання іншых колераў.
Бачнае выпраменьванне таксама трапляе ў «аптычнае акно» — вобласць спектра электрамагнітнага выпраменьвання, што практычна не паглынаецца зямной атмасферай. Што тычыцца рассейвання, блакітнае святло рассейваецца на неаднароднасцях атмасферы мацней, чым святло з большымі даўжынямі хваль (у чырвоны бок спектра), і таму дзённае неба выглядае блакітным.