![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/21/Madrid_-_Andromaca_estatua.jpg/640px-Madrid_-_Andromaca_estatua.jpg&w=640&q=50)
Андрамаха
From Wikipedia, the free encyclopedia
Андрама́ха (стар.-грэч.: Ἀνδρομάχη, літар. «ваюючая з мужам») — у старажытнагрэчаскай міфалогіі[6] — дачка Ээтыёна, родам з Фіваў плакійскіх (або дачка Андрэмона[7]), жонка Гектара, — правадыра траянцаў у іх вайне з грэкамі[8]. Называецца «ўнучкай Дардана»[9].
Андрамаха | |
---|---|
стар.-грэч.: Ἀνδρομάχη | |
![]() | |
Пол | жанчына |
Бацька | Eetion[d][1][2][…] |
Браты і сёстры | Podes[d] |
Муж | Гектар[1], Neoptolemus[d][1] і Гелен з Троі[3] |
Дзеці | Astyanax[d][4][5], Oxynius[d], Pergamus[d][1], Pielus[d], Molossus[d], Amphialus[d], Laodamas[d] і Cestrinus[d] |
![]() |
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/99/Andromache02.jpg/320px-Andromache02.jpg)
Promptuarii Iconum Insigniorum (1553 год)
Гамер у «Іліядзе» адлюстроўвае Андрамаху кахаючай і вернай жонкай Гектара, асабліва ў знакамітай сцэне развітання Гектара з Андрамахай перад яго адпраўленнем у бой. Намалявана на карціне Палігнота ў Дэльфах разам з сынам Астыянактам[10].
Пасля гібелі мужа, узяцці Троі і дзяльбы здабычы ахейцамі Андрамаха стала рабыняй і наложніцай сына Ахіла — Неапталема (Піра)[11], нарадзіла сыноў Малоса, Піела і Пергама (або аднаго Амфіяла[12], па Еўрыпіду — аднаго Малоса).
Пасля смерці Неапталема стала жонкай Гелена, брата Гектара[13]. Пасля яго смерці разам з сынам Пергамам адправілася ў Азію, у горадзе Пергам быў яе гераон[14].
Трагічны лёс Андрамахі паслужыў сюжэтам для шэрагу трагедый ад Еўрыпіда да Расіна («Андрамаха», опера Грэтры на яе аснове — 1780). Дзеючая асоба трагедый Еўрыпіда «Траянкі» і «Андрамаха», трагедый Антыфрона, Невія, Энія («Андрамаха-палонніца») і Акцыя «Андрамаха», трагедыі Сенекі «Траянкі». Оперу Андрамаха (1780) напісаў Вісентэ Марцін-і-Салер, пазней — Герберт Вінт (1932).