ваенны і дзяржаўны дзеяч непрызнанай Данецкай Народнай Рэспублікі From Wikipedia, the free encyclopedia
Аляксандр Уладзіміравіч Захарчанка (укр.: Олександр Володимирович Захарченко; 26 чэрвеня 1976, Данецк, УССР, СССР — 31 жніўня 2018, Данецк, Украіна/ДНР[3]) — кіраўнік непрызнанай Данецкай Народнай Рэспублікі. Старшыня Савета міністраў (7 жніўня 2014 па 31 жніўня 2018 года) і вярхоўны галоўнакамандуючы ўзброенымі сіламі ДНР. Генерал-маёр ДНР (2016), генерал-маёр ЛНР (2015).
| Аляксандр Уладзіміравіч Захарчанка | |
|---|---|
| руск.: Александр Владимирович Захарченко укр.: Олександр Володимирович Захарченко | |
 | |
| Дата нараджэння | 26 чэрвеня 1976[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 31 жніўня 2018[2] (42 гады) |
| Месца смерці | |
| Пахаванне | |
| Грамадзянства | |
| Адукацыя | |
| Веравызнанне | Праваслаўная Царква |
| Партыя | |
| Род дзейнасці | палітык, ваенны |
| Узнагароды | |
| Аўтограф |
 |
| Удзельнік | |
| av-zakharchenko.su | |
| Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Нарадзіўся 26 чэрвеня 1976 г. у Данецку ў сям'і шахцёра з 35-гадовым стажам Уладзіміра Захарчанка (цяпер пражывае ў Арцёмаўску)[4]. Бацька па нацыянальнасці — украiнец, а маці — руская[4].
Скончыў сярэднюю агульнаадукацыйную школу № 4 Данецка[4][5].
Пасля заканчэння з адзнакай Данецкага тэхнікума прамысловай аўтаматыкі пачаў працаваць на шахце горным электрамеханікам[4][5][6][7][8]. Па прафесіі — тэхнік-электрамеханік 6-га разраду[4][5][8][9]. Вучыўся ў Данецкам юрыдычным інстытуце МУС Украіны (няскончаная вышэйшая адукацыя)[4][5][6][7][8].
Займаўся прадпрымальніцкай дзейнасцю ў галіне вугальнай прамысловасці[4][5]. Па даных стваральніка ўкраінскага інтэрнэт-выдання Insider журналіста Сяргея Шчарбіна, які спасылаецца на рэестр юрыдычных асоб, Захарчанка быў у ліку сузаснавальнікаў размешчанага ў Данецку ТАА «Дэльта-Форт» (выданне кніг, аптовая продажа харчавання i алкаголю). Ён паказвае, што ў 2006 годзе Захарчанка займаў пасаду дырэктара ТАА «Гандлёвы дом Кантынент», які ўваходзіў у склад «Азоўскай харчовай кампаніі», уладальнікам якой з’яўляецца А. Ляшчынскі, i які меў судовы працэс з «Дэльта-Форт»; таксама адзначаецца, што адным з заснавальнікаў фірмы з’яўляецца С. Кій, блізкі да Р. Ахметава; у той жа час прэс-служба групы «System Capital Management» паведаміла Шчарбіна, што Захарчанка ніколі не працаваў у яе структурах: «Пералічаныя кампаніі («Дэльта-Форт», «ГД Кантынент», «Азоўская харчовая кампанія», «Шчыт») ніякага дачынення да групы SCM не маюць»[10]. Таксама кампаніяў заяўлялася, што чалавек з такім жа імем, як і ў Захарчанка, з’яўляўся кіраўніком філіяла ТАА «Комплекс Агромарс» (уладальнік Е. Сігал) у Данецку, якое называе адным «з найбуйнейшых вытворцаў курынага мяса»[10].
Са снежня 2013 года ўзначальваў Данецкай аддзяленне харкаўскай грамадскай арганізацыі «Апора»[8][11][12]. У ходзе пратэстаў на паўднёвым усходзе Украіны вясной 2014 года, 16 красавіка ўзначаліў групу з 7 узброеных чалавек, якія занялі будынак данецкай гарадской адміністрацыі[8][11].
У маі 2014 года быў прызначаны ваенным камендантам Данецка[8][13][14]. У ліпені 2014 года прызначаны на пасаду намесніка міністра ўнутраных спраў ДНР[6][8]. Камандзір падраздзялення «Апора» арміі ДНР[15] да 7 ліпеня 2014 года[16]. Асабіста ўдзельнічаў у баях, быў паранены ў руку, камандуючы атакай на населены пункт Кажэўня (укр. Кожевня) 22 ліпеня 2014 года[6][8][17][18]. З 23 ліпеня меў воінскае званне генерал-маёра.
7 жніўня 2014 года, пасля сыходу ў адстаўку з пасады старшыні Савета Міністраў Данецкай Народнай Рэспублікі Аляксандра Барадай, заняў яго пасаду[8][19]. 8 жніўня Захарчанка зацвердзілі на пасадзе Вярхоўным саветам ДНР: за — звыш 50 дэпутатаў, устрымаліся — 6, супраць — 1[20]. У гэты ж дзень ён прыняў прысягу на вернасць народу ДНР[21][22].
30 жніўня 2014 года на Захарчанка быў здзейснены замах. Сам ён не пацярпеў, аднак кіроўца машыны, на якой ён ехаў, атрымаў раненне[8][23].
У кастрычніку падаў дакументы ў Цэнтральную выбарчую камісію ДНР як кандыдат на пасаду кіраўніка Данецкай Народнай Рэспублікі, стаўшы першым зарэгістраваліся кандыдатам[24].
3 лістапада, пасля выбараў у ДНР, ЦВК рэспублікі абвясціла, што Захарчанка перамог на іх: за яго аддалі галасы 765 тысяч чалавек, што склала каля 75% грамадзян, якія галасавалі[8][25][26]. МЗС РФ заявіла пра павагу волевыяўлення жыхароў Данецкага рэгіёну[27], кіраўніцтва краін Еўрасаюза, ЗША, Украiны, а таксама генеральны сакратар ААН Пан Гі Мун, назвалі мінулыя выбары нелегітымнымі і парушаючымі заключаныя ў верасні 2014 года мінскія пагаднення[28][29][30]..
4 лістапада ў Данецкам акадэмічным музычна-драматычным тэатры прайшла інаўгурацыя Захарчанка. Аляксандр Уладзіміравіч прыняў прысягу, паклаўшы руку на Бiблiю. Кіраўнік Цэнтрвыбаркама рэспублікі Раман Лягін уручыў яму пасведчанне кіраўніка ДНР[31].
12 лютага 2015 года Аляксандр Захарчанка і кіраўнік ЛНР Ігар Платніцкі падпісалі дакумент, узгоднены з «нармандскай чацвёркай»[32].
17 лютага 2015 года быў паранены ў нагу падчас баёў за Дэбальцева, з-за чаго доўгі час перасоўваўся на мыліцах або з кіем[8][33].
28 лютага 2015 года на I з’ездзе грамадскага руху «Данецкая рэспубліка» абраны яго старшынёй[34].
У красавіку 20166года года МГБ ДНР паведамляла, што прадухіліла замах на кіраўніка ДНР, якое рыхтавала з ужываннем выбуховага прыстасавання ў стралковым комплексе «Артэміда» ў Данецку група асоб, што прыбыла з тэрыторыі падкантрольнай цяперашнім уладам Украіны[8][35]; у ліпені таго ж года пад Данецкам Захарчанка трапіў пад артылерыйскі і мінамётных абстрэл, які далятаў з украінскага боку[8][36]
10 чэрвеня 2018 года абраны старшынёй Грамадскай арганізацыі «Апора Данбаса»[37]. Па прозвішчы Захарчанка была створана дзіцячая арганізацыя «захараўцы», падобная піянерскай[4].
Аляксандр Захарчанка загінуў на 43-м годзе жыцця 17:28 па мясцовым часе, 31 жніўня 2018 года ў выніку выбуху ў кафэ «Сепар» у цэнтры Данецка, атрымаўшы чэрапна-мазгавую траўму, ня сумяшчальную з жыццём[38][39][40]. Прычынай гібелі кіраўніка самаабвешчанай Данецкай народнай рэспублікі стала выбуховае прыстасаванне, закладзенае над уваходам у кафэ[41]; разам з ім загінуў адзін з целаахоўнікаў Вячаслаў Дацэнка, яшчэ 11 чалавек пацярпелі[42] (сярод іх міністр падаткаў і даходаў ДНР Аляксандр Цімафееў і кіраўнік моладзевага крыла арганізацыі «Апора Данбаса» Наталля Волкава). Пазней увечары таго ж дня з’явілася інфармацыя аб тым, што праваахоўныя органы самаабвешчанай Данецкай Народнай Рэспублікі затрымалі некалькіх падазраваных у замаху, якіх лічаць украінскімі дыверсантамі[43].
{{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
