Гельмут фон Панвіц

Гельмут фон Панвіц (ням.: Helmuth von Pannwitz; 14 кастрычніка 1898 — 16 студзеня 1947) — нямецкі вайсковы дзеяч, кавалерыст, удзельнік Першай і Другой сусветных войнаў. Генерал-лейтэнант Вермахта.

Гельмут фон Панвіц
Helmuth von Pannwitz
Дата нараджэння	14 кастрычніка 1898(1898-10-14)[1]
Месца нараджэння	Bodzanowice[d], гміна Алесна, Алескі павет, Апольскае ваяводства, Польшча
Дата смерці	16 студзеня 1947(1947-01-16)[1] (48 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР[2]
Бацька	Wilhelm von Pannwitz[d]
Грамадзянства	Германія
Прыналежнасць	Германская імперыя  Трэці рэйх
Род войскаў	кавалерыя і Войскі СС
Званне	Генерал-лейтэнант Генерал-лейтэнант
Камандаваў	15-ы казачы кавалерыйскі корпус СС
Бітвы/войны	Першая сусветная вайна Другая сусветная вайна Уварванне ў Польшчу (1939) Бітва за Францыю (1940) Аперацыя Барбароса (1941)
Узнагароды і званні	Wound Badge (1918) in Black[d] Silesian Eagle[d] General Assault Badge[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Гельмут фон Панвіц нарадзіўся ў Бацанавіцах, Сілезія (зараз Бадзанавіцы ў Апольскім ваяводстве, Польшча). Пачатковае навучанне атрымаў у падрыхтоўчай школе для хлопчыкаў, пасля чаго атрымаў магчымасць патрапіць ў прускі кадэцкі корпус. У сувязі з пачаткам Першай сусветнай вайны, у 16 гадоў добраахвотнікам пайшоў у войска. Быў адзначаны ўзнагародамі, у тым ліку жалезнымі крыжамі першай і другой ступені.

У пачатку Другой сусветнай вайны кіраваў разведчым батальёнам 45-й пехотнай дывізіі. У чэрвені 1941 года прымаў удзел у штурме Брэсцскай крэпасці^[3]. Пазней удзельнічаў у стварэнні казацкіх добраахвотніцкіх сіл у складзе Вермахта. Валодаў аўтарытэтам сярод казацтва, што яны нават абралі яго атаманам (найвышэйшы чын у казацкай іерархіі).

Панвіц здаўся брытанскім войскам 11 мая 1945 года. У выніку спецыяльнай дамоўленасці паміж саюзнікамі, казакі былі перададзены савецкаму боку, што пазней ўвайшло ў гісторыяграфію як «Выдача казакоў у Ліенцы». Згодна з савецкім заканадаўствам, большасць казацкіх вайскоўцаў падлягалі доўгаму турэмнаму зняволенню альбо вышэйшай меры пакарання. Паколькі Панвіц з’яўляўся грамадзянінам Германіі, брытанцы згадзіліся, што ён не падлягае рэпатрыяцыі ў СССР. Тым не менш, Панвіц вырашыў падзяліць лёс сваіх падначаленых і добраахвотна адмовіўся ад магчымасці павяртання ў Германію. Быў пакараны смерцю 16 студзеня 1947 года ў турме Лефортава па абвінавачванні ў тэрарыстычных дзеяннях супраць СССР.

Зноскі

1. von, Helmuth Pannwitz // TracesOfWar

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q98839586'></a>
2. Deutsche Nationalbibliothek Record #11859155X // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>
3. Алиев Р. В. Штурм Брестской крепости — Яуза, 2012, ISBN: 978-5-699-41287-7