From Wikipedia, the free encyclopedia
Яўге́н Ма́ркавіч Га́нкін (26 кастрычніка 1922, в. Шчадрын, Жлобінскі раён — 3 мая 1996) — беларускі мастак. Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1968)[1].
Яўген Маркавіч Ганкін | |
---|---|
Імя пры нараджэнні | Евель Мордухавіч Ганкін |
Дата нараджэння | 26 кастрычніка 1922 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 3 мая 1996 (73 гады) |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | мастак, мастак-пастаноўшчык |
Месца працы | |
Вучоба | |
Узнагароды |
Яўген Ганкін нарадзіўся 26 кастрычніка 1922 года ў вёсцы Шчадрын Жлобінскага раёна. У 1943 годзе скончыў Усесаюзны дзяржаўны інстытут кінематаграфіі імя Герасімава[1]. Адначасова з вучобай, у 1943—1944 гадах ён дапамагаў галоўнаму мастаку ў фільме «Іван Грозны », Сяргея Эйзенштэйна. У 1944—1945 гадах Ганкін працаваў у Кіеўскай кінастудыі, а з 1946[1] года мастаком-пастаноўшчыкам на «Беларусьфільме»[2][3].
Памёр Яўген Ганкін 3 мая 1996 года[2].
Яўген Ганкін займаўся афармленнем такіх класічных беларускіх фільмаў як «Паўлінка» (1952, саўмесна з С. Нікалаевым)[1], «Хто смяецца апошнім» (1954, саўмесна з А. Грыгар’янцам)[1], «Гадзіннік спыніўся апоўначы» (1958), «Я родам з дзяцінства» (1966), «Вайна пад стрэхамі» (1970), «Сыны сыходзяць у бой» (1969), «Белыя росы» (1983)[2].
Яго мемуары «Крыло ангела» былі пасмяротна выдадзеныя ў Злучаных Штатах[2].
У 2003 г. быў зняты дакументальны фільм пра Яўгена Ганкіна «Легендамі не карануйце нас»[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.