Яўген Маркавіч Ганкін

Яўге́н Ма́ркавіч Га́нкін (26 кастрычніка 1922, в. Шчадрын, Жлобінскі раён — 3 мая 1996) — беларускі мастак. Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1968)^[1].

Яўген Маркавіч Ганкін
Імя пры нараджэнні	Евель Мордухавіч Ганкін
Дата нараджэння	26 кастрычніка 1922(1922-10-26)
Месца нараджэння	Шчадрын, Бабруйскі павет, БССР
Дата смерці	3 мая 1996(1996-05-03) (73 гады)
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	мастак, мастак-пастаноўшчык
Месца працы	Беларусьфільм
Вучоба	Усерасійскі дзяржаўны ўніверсітэт кінематаграфіі імя С. А. Герасімава (1943)
Узнагароды

Біяграфія

Яўген Ганкін нарадзіўся 26 кастрычніка 1922 года ў вёсцы Шчадрын Жлобінскага раёна. У 1943 годзе скончыў Усесаюзны дзяржаўны інстытут кінематаграфіі імя Герасімава^[1]. Адначасова з вучобай, у 1943—1944 гадах ён дапамагаў галоўнаму мастаку ў фільме «Іван Грозны  (руск.)», Сяргея Эйзенштэйна. У 1944—1945 гадах Ганкін працаваў у Кіеўскай кінастудыі, а з 1946^[1] года мастаком-пастаноўшчыкам на «Беларусьфільме»^[2][3].

Памёр Яўген Ганкін 3 мая 1996 года^[2].

Творчасць

Яўген Ганкін займаўся афармленнем такіх класічных беларускіх фільмаў як «Паўлінка» (1952, саўмесна з С. Нікалаевым)^[1], «Хто смяецца апошнім» (1954, саўмесна з А. Грыгар’янцам)^[1], «Гадзіннік спыніўся апоўначы» (1958), «Я родам з дзяцінства» (1966), «Вайна пад стрэхамі» (1970), «Сыны сыходзяць у бой» (1969), «Белыя росы» (1983)^[2].

Фільмаграфія

• 1945 — Зыгмунт Каласоўскі
• 1952 — Паўлінка
• 1953 — Пяюць жаўрукі  (руск.)^[1]
• 1954 — Хто смяецца апошнім^[1]
• 1957 — Нашы суседзі^[1][4]
• 1958 — Гадзіннік спыніўся апоўначы^[1]
• 1959 — Каханне трэба берагчы
• 1960 — Чалавек не здаецца
• 1963 — Апошні хлеб^[1]
• 1965 — Крыніцы^[1]
• 1966 — Я родам з дзяцінства^[1]
• 1969 — Сыны сыходзяць у бой
• 1970 — Вайна пад стрэхамі
• 1973 — Заўтра будзе позна^[1]
• 1974 — Хлеб пахне порахам^[1]
• 1976 — Факт біяграфіі^[1]
• 1976 — Я хачу вас бачыць (ням.: Ich will euch sehen, ГДР)^[1]
• 1983 — Белыя росы
• 1987 — Восеньскія сны
• 1993 — …Аз воздам^[5]

Памяць

Яго мемуары «Крыло ангела» былі пасмяротна выдадзеныя ў Злучаных Штатах^[2].

У 2003 г. быў зняты дакументальны фільм пра Яўгена Ганкіна «Легендамі не карануйце нас»^[2].

Зноскі

1. Ганкин Евгений Маркович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 137. — 737 с.
2. //Наша Ніва, «Факты кінабіяграфіі» Яўгена Ганкіна
3. ru_animation: Евгений Мигунов «ВГИК» (начало) (руск.)
4. НАШИ СОСЕДИ (руск.)
5. ...Az vozdam (1993) на сайце «Internet Movie Database» (англ.)