Юдзіф

Юдзіф або Юдыт (іўр.: יְהוּדִית, Егудзі́т, — жаночы варыянт імя Іуда (іўр.: יְהוּדָה, Егуда́), «хвала Іегове») — персанаж старазапаветнай другакананічнай «Кнігі Юдзіф», яўрэйская ўдава, якая выратавала свой родны горад ад нашэсця асірыйцаў.

Андрэа Мантэнья. Юдзіф і служанка хаваюць галаву ў мяшок

Юдзіф
Муж	Manasseh[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Іўдзейская гераіня, патрыётка і сімвал барацьбы іўдзеяў супраць іх прыгнятальнікаў у старажытнасці на Блізкім Усходзе^[1], «Была яна прыгожая з віду, тварам вельмі прывабная»  (Юдзіф. 8:7). Пасля таго, як войскі асірыйцаў аблажылі яе родны горад, яна прыбралася і адправілася ў лагер ворага, дзе прыцягнула ўвагу палкаводца. Калі ён напіўся і заснуў, яна адсекла яму галаву, і прынесла яе ў родны горад, які такім чынам апынуўся выратаваным. Біблейская энцыклапедыя архімандрыта Нікіфара лічыць датай гэтага подзвігу каля 589 года да н.э.

Пачынаючы з эпохі Адраджэння, вобраз быў надзвычай папулярны ў мастацтве і меў як гераічныя, так і эратычныя канатацыі.

У астраноміі

У імя Юдзіф названы астэроід (664) Юдзіф  (англ.), адкрыты ў 1908 годзе.

Гл. таксама

• Саламея

Зноскі

1. Дж. Холл. Словарь сюжетов и символов в искусстве. М.: Крон-пресс, 1996. С. 631-2

Літаратура

• Dom Augustin Calmet, «Introd. in Lib. Judith»
• Дроздов, Николай Михайлович. «Историч. характер кн. Иудифь» (1876)

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Юдзіф
• Артыкул «Юдзіф» у Электроннай яўрэйскай энцыклапедыі
• Сярэдневяковыя мініяцюры з гісторыяй Юдзіф(недаступная спасылка)