Эта

Η, η (назва: ст.грэч. Ήτα, — Ета, у візантыйскім і сучасным грэцкім вымаўленні — Іта) — 7-я літара грэчаскага алфавіту. У сістэме грэчаскага алфавітнага запісу лікаў мае лікавае значэнне 8. Паходзіць ад фінікійскай літары — «хэц». Ад літары «эта» паходзяць лацінская літара H і кірылічная И разам з Й.

Eta uc lc

Грэчаскі алфавіт
Α α — альфа	Β β — бэта
Γ γ — гама	Δ δ — дэльта
Ε ε — эпсілон	Ζ ζ — дзэта
Η η — эта	Θ θ — тэта
Ι ι — іота	Κ κ — капа
Λ λ — лямбда	Μ μ — мю (мі)
Ν ν — ню (ні)	Ξ ξ — ксі
Ο ο — амікрон	Π π — пі
Ρ ρ — ро	Σ σ ς — сігма
Τ τ — тау	Υ υ — іпсілон
Φ φ — фі	Χ χ — хі
Ψ ψ — псі	Ω ω — амега
Выйшлі з ужывання
Ϝϝ,Ͷͷ — дыгама (вав)	Ϛϛ — стыгма
Ͱͱ — гета	Ϻϻ — сан
Ϟϟ, Ϙϙ — копа	Ϡϡ,Ͳͳ — сампі
Ϸϸ — шо

У беларускім мовазнаўстве прынята транскрыпцыя назвы Эта^[1], што робіць вялікай складанасцю адрозніваць яе у транслітарацыі ад грэцкай літары Ε, ε (эпсілон).

У сістэме грэка-лацінскай транслітарацыі перадаецца як наступнымі спалучэннямі літараў: he, 'e і e.

У сучаснай беларускай практычнай транскрыпцыі з грэчаскай мовы перадаецца як «э», «е», «а», «я», «і», «гі», «гэ», «ге». Правілаў транслітарацыі не існуе, рэдкія даследаванні не даюць поўнай інфармацыі, і носяць больш крытычны характар^[2].

Граматычна бліжэй за ўсё да беларускай літары Е і царкоўна-славянскай (гэтаксама як старабеларускай) літары И.

Зноскі

1. У адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах. Т.5., Мн., 1997, С.510: Грэчаскае пісьмо
2. Практычная транскрыпцыя назваў з грэцкай мовы (нявызн.)(недаступная спасылка). ARCHE Пачатак (7 красавіка 2011). Архівавана з першакрыніцы 24 жніўня 2011. Праверана 20 ліпеня 2011.