Чачоты

Чачоты (польск.: Czeczotowie, Czeczottowie, руск.: Чечоты) — беларускі^[1] шляхецкі род гербу «Астоя». Паходзіць са Смаленскага ваяводства. Унесены ў 1 і 6 часткі Радаводных кніг Кіеўскай, Мінскай і Гродзенскай губерній (зацверджаны Літоўскім шляхецкім дэпутацкім сходам у 1798 годзе, Мінскім губернскім — у 1802, 1853 і 1892 гадах, Гродзенскім — у 1817 годзе). Зацвярджаўся таксама Сенатам у 1832, 1855 і 1892 гадах.

Радавод

Васіль Данілевіч Чачот, згадваецца ў 1545

1. Дзмітрый
2. Канстанцін, згадваецца ў 1591
   1. Павел
      1. Якуб, згадваецца ў 1616, ж. — Ганна Яновіч
         1. Міхал, згадваецца ў 1680, ж. — Лявонава Ваўчэцкая
            1. Піпін, згадваецца ў 1736, ж. — Алена Аколава
               1. Міхал
                  1. Вінцэнт, згадваееца ў 1777
                     1. Юліян (1799—?)
                     2. Карл Ануфры (1815—?)
                     3. Мацей (1817—?)
               2. Людвіг
               3. Ваўжынец
               4. Ян, згадваецца ў 1760
                  1. Юзаф
                  2. Тадэвуш, згадваецца ў 1773, ж. — Клара Гаціская
                     1. Ян Антоні (1796—1847)
                     2. Павел Пётр (1808—?)
               5. Мацей
            2. Юзаф
            3. Казімір
            4. Юрый
   2. Стэфан, ж. — Тэкля
3. Іван
4. Хведар

Найбольш вядомыя

• Ян Антоні Чачот (1796—1847), беларускі і польскі паэт

Зноскі

1. Зміцер Яцкевіч. Радавод Яна Чачота // Беларусіка-Albaruthenica; Кніга 10. — Мн.: Нацыянальны навукова-асветны цэнтр імя Ф. Скарыны, 1998. С. 6

Літаратура

• Ян Чачот, Ігнат Дамейка, сябры і паплечнікі Адама Міцкевіча // Беларусіка-Albaruthenica; Кніга 10. — Мн.: Нацыянальны навукова-асветны цэнтр імя Ф. Скарыны, 1998. ISBN 985-6419-11-5