Трубаўкладчык

Трубаўкла́дчык^[1][2] — самаходная (часам прычапная^[1]) гусенічная грузападымальная машына, прызначаная для ўздыму і ўкладкі труб і транспартавання абсталявання для трубаправодаў, выканання грузападымальных і мантажных работ пры зварцы, ачыстцы, ізаляцыі трубаправодаў, перагрузцы труб і інш.

Трубаўкладчык
Матэрыял	труба
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Укладка труб падземнага трубаправода

Судна-трубаўкладчык

Трубаўкладчык робіцца на базе гусенічнага трактара і мае спецыяльна сканструяваныя складовыя часткі, напрыклад галоўную раму, процівагу, механізм уздыму стралы і грузу, бакавую стралу, якая паварочваецца толькі ў вертыкальнай плоскасці. Існуюць прычапныя трубаўкладчыкі на двухвосевым прычэпе, на якім усталёўваюць паваротную калонку з пад’ёмнай стралой і грузазахопным прыстасаваннем. Яны агрэгатуюцца з трактарамі.

Выкарыстоўваюцца трубаўкладчыкі сумесна з іншымі спецыяльнымі механізмамі. Асноўныя патрабаванні да трубаўкладчыкаў вызначаюцца тэхналогіяй выканання работ пры будаўніцтве трубаправода: забеспячэннем неабходнай грузападымальнасці на тэхналагічна забяспечаным вылеце стралы (крука).

Асноўныя тэхнічныя паказчыкі трубаўкладчыка:

• максімальная грузападымальнасць, вызначаная дыяметрам трубаправода (звычайна да 50 т^[2]),
• вышыня ўздыму,
• вылет стралы (да 7,5 ^[2]),
• скорасць руху трубаўкладчыка (да 11 км/гадз^[2]),
• расстаноўка машын для вытворчасці работ і іншыя.

Для пракладкі падводных трубаправодаў выкарыстоўваюць спецыяльныя трубаўкладачныя судны^[3][2]).

Крыніцы

1. БелЭн 2002.
2. Бурак 1998.
3. Исанин 1987.

Літаратура

• Кандрацьеў В. Б. Трубаўкла́дчык // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 533. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
• Трубоукла́дчик трубаўкла́дчык // Русско-белорусский политехнический словарь. В 2 т. / НАН Беларуси, Инт-т языкознания им. Я. Коласа; Ред. И. Л. Бурак и др.. — Мн.: Беларуская навука, 1998. — Т. 2. О—Я. — С. 600. — 807 с. — 500 экз. — ISBN 985-08-0232-4.
• Трубоукладочное судно; Трубоукла́дчик // Горная энциклопедия : в 5 т. (руск.) / гл. ред. Е. А. Козловский. — М.: «Советская энциклопедия», 1990. — Т. 5. СССР — Яшма. — С. 194. — 541 с. — ISBN 5-85270-007-X. — ISBN 5-85270-000-6 (т. 5).
• Трубоукла́дчик // Новый политехнический словарь (руск.) / Гл. ред. А. Ю. Ишлинский. — М.: Большая Российская энциклопедия, 2000. — С. 559. — 671 с. — 15 000 экз. — ISBN 5-85270-322-2.
• Трубоукла́дчик // Т. 26. Тихоходки — Ульяново. — М. : Советская энциклопедия, 1977. — С. 263. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
• Трубоукладчик, трубоукладочное судно // Морской энциклопедический справочник: В двух томах. (руск.) / Под ред. академика Н. Н. Исанина. — Л.: Судостроение, 1987. — Т. 2: О—Я. — С. 349—350. — 520 с. — 30 000 экз.

Спасылкі

• Трубоукладчик // Горная энциклопедия онлайн (руск.)
• ГОСТ 27963-88 Машины землеройные. Трубоукладчики. Термины, определения и техническая характеристика для коммерческой документации (руск.)