Сявенька

Сяве́нька^[1] — ёмістасць для ручной сяўбы ў многіх народаў.

Селянін-сейбіт з сявенькай

Сявенькі мелі разнастайную форму. Былі круглыя, авальныя, прамавугольныя, пяцівугольныя, звычайна крыху больш шырокія ў верхняй частцы. Вырабляліся з саломы, лазовых дубцоў, лубу, кары дрэў, тонкай хваёвай дранкі. Сустракаліся сявенькі з тканіны з каркасам з расшчэпленых тонкіх дубцоў. Дно звычайна рабілася з тонкіх дошчачак. Для нашэння цераз плячо сявенкі мелі вушкі, да якіх прывязвалі рэмень, вяроўку, часам ручнік. Вушкі рабіліся з дроту, сырамятнай скуры, пянькі.

Зноскі

1. БелЭн 2002.

Літаратура

• Літвіновіч А. Ф. Сяве́нька // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 333. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
• Сяве́нька // Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т / АН БССР, Інстытут мовазнаўства імя Я. Коласа. — Мн.: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1983. — Т. 5 кн. 1: С — Улагодзіць / [рэдактар М. Р. Суднік]. — С. 443. — 663 с.
• Сявенька // Сельская гаспадарка: тэматычны слоўнік / Склад. В. Д. Астрэйка (і інш.); навук. рэд. Л. П. Кунцэвіч, В. М. Курцова. — Мн.: Беларуская навука, 2010. — С. 92—94. — 527 с. — 300 экз. — ISBN 978-985-08-1230-8.