From Wikipedia, the free encyclopedia
Сена́т (лац. senatus, ад senex - стары, рада старэйшын) - адзін з вышэйшых дзяржаўных органаў улады ў Старажытным Рыме.
Паўстаў з савета старэйшын патрыцыянскіх родаў у канцы царскай эпохі (каля VI стагоддзя да н.э.);
З усталяваннем рэспублікі сенат, разам з магістратамі і народнымі сходамі (каміцыямі) стаў істотным элементам грамадскага жыцця. У склад сената пажыццёва ўваходзілі былыя магістраты - такім чынам, тут канцэнтраваліся палітычныя сілы і дзяржаўны вопыт Рыма.
Члены сената дзяліліся на рангі ў адпаведнасці з раней занятымі пасадамі. Падчас дыскусій сенатары атрымлівалі слова ў адпаведнасці з гэтымі рангамі. На чале сената стаяў найбольш заслужаны, першы з сенатараў - прынцэпс (princeps senatus).
У перыяд Рэспублікі ў ходзе саслоўнай барацьбы плебеяў з патрыцыямі (V-III стст. да н.э.) Улада сената была некалькі абмежаваная ў карысць каміцый (народных сходаў).
У III-I стст. да н.э. сенат папярэдне разглядаў законапраекты, якія прапаноўваліся для галасавання ў каміцыях, яму належала вышэйшае кіраўніцтва ваеннымі справамі, знешняй палітыкай, фінансамі і дзяржаўнай маёмасцю, нагляд за рэлігійнымі культамі, права аб'яўляць надзвычайнае становішча і г. д. Сенат сцвярджаў законы і вынікі выбараў, кантраляваў дзейнасць магістратаў. Такім чынам, сенат фактычна ажыццяўляў кіраўніцтва дзяржавай.
Пастановы сената (sc, senatus consulta) мелі сілу закона, гэтак жа як і пастановы народнага сходу і сходу плебеямі - плебісцыту.
Па словах Палібія (гэта значыць з пункту гледжання рымлян) рашэнні ў Карфагене прымаліся народам (плебсам), а ў Рыме - лепшымі людзьмі, гэта значыць Сенатам. І гэта пры тым, што на думку многіх гісторыкаў, Карфагенам кіравала алігархія.
У перыяд Імперыі ўлада сената ўсё больш абмяжоўвалася, засяроджваючыся ў руках імператара, хоць фармальна сенат працягваў лічыцца адной з вышэйшых дзяржаўных устаноў. На самай справе, сенат ператварыўся ў сход прадстаўнікоў шляхетных сямействаў, які не мае вялікага палітычнага ўплыву. Пастановы сената захавалі сілу законаў, але прымаліся звычайна па ініцыятыве імператара. Пачынаючы з Актавіяна Аўгуста, фактычны імператар Рыма насіў тытул «прынцэпс» - гэта значыць «першы з сенатараў».
Колькасць сенатараў неаднаразова змянялася:
Першапачаткова ў сенат уваходзілі толькі сябры спрадвечна рымскіх прозвішчаў, але з I стагоддзя да н.э. гэта права атрымалі і італікі, а ў часы Імперыі - нават знатныя правінцыялы.
З 313 да н.э. у члены сената прымаў цэнзар - ён складаў спіс з асоб, якія займалі або займаюць магістратуру, з вызначаным маёмасным цэнзам (напрыклад, пры Аўгусце (I стагоддзе н.э.) - 1 млн. сестэрцыеў). У часы імперыі гэта стала прэрагатывай імператара.
Пры Дыяклетыане (канец III стагоддзя) сенат быў пераўтвораны ў гарадскі савет Рыма, пры Канстанціне (IV стагоддзе) быў заснаваны сенат ў Канстанцінопалі - «другім Рыме», ўраўнены ў правах з сенатам Рыма.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
