Пінская епархія — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка Рускай Праваслаўнай Царквы ў Беларусі. Заснавана ў 1328 годзе, адноўлена 6 ліпеня 1989 года. Аб’ядноўвае прыходы і манастыр на тэрыторыі Баранавіцкага, Ганцавіцкага, Іванаўскага, Івацэвіцкага, Лунінецкага, Ляхавіцкага, Пінскага і Столінскага раёнаў Брэсцкай вобласці.
- Гэты артыкул прысвечаны Пінскай і Лунінецкай епархіі РПЦ. Пра каталіцкую епархію з цэнтрам у Пінску глядзіце ў артыкуле Пінская дыяцэзія
| Пінская епархія | |
|---|---|
 Свята-Варварынскі кафедральны сабор г. Пінск | |
| Агульныя звесткі | |
| Краіна |
 Беларусь |
| Епархіяльны цэнтр | Пінск |
| Заснавана | 1328, 1989[1] |
| Кіраванне | |
| Кіруючы архірэй | архіепіскап Пінскі і Лунінецкі Георгій (Вайтовіч) (з 2 чэрвеня 2022) |
| Кафедральны храм | Свята-Варварынскі сабор (Пінск) |
| Статыстыка | |
| Благачынняў | 8 |
| Прыходаў | 176 (2012)[1] |
| Храмаў | 193 (2012)[1] |
| Святароў | 174 (2012)[1] |
| Сайт | pinskeparh.by |
| Карта | |
 |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Гісторыя
3 канца X — пачатаку XI стагоддзя тэрыторыя епархіі ўваходзіла ў склад Тураўскай праваслаўнай епархіі ў падпарадкаванні Кіеўскай мітраполіі. У 1241 годзе кафедра перанесена ў Пінск, што лічыцца пачаткам дзейнасці Пінскай праваслаўнай епархіі. У XIV стагоддзя епархія тройчы знаходзілася ў юрысдыкцыі Галіцкай мітраполіі, пасля яе скасавання — зноў y Кіеўскай. У 1595—1795 пінскай кафедрай валодалі уніяты, аднак y 1620—1632 гадах Пінская праваслаўная епархія адраджалася і існавала адначасова з уніяцкай. У 1795—1839 гадах уніяцкія прыходы епархіі аб’ядналіся з праваслаўнай царквой і іх тэрыторыя была ўключана ў склад Мінскай праваслаўнай епархіі.
У 1920 епархія адноўлена, y 1922—1939 знаходзілася ў складзе Польскай аўтакефальнай праваслаўнай царквы.
У 1941 на пінскую кафедру быў прызначаны епіскап Маскоўскага патрыярхату, аднак з-за ваеных дзеянняў ён не змог кіраваць епархіяй. У 1942—1944 епархія знаходзілася ў падпарадкаванні Украінскай аўтакефальнай праваслаўнай царквы; y 1944 вернута ў юрысдыкдыю Маскоўскага патрыярхату.
У 1839—1840 і 1980—1990 гадах тытул «епіскап пінскі» насілі вікарыі Мінскай епархіі. У 1990 дзейнасць Пінскай праваслаўнай епархіі адноўлена ў складзе Беларускай праваслаўнай царквы, яе тэрыторыя ахоплівае 8 адміністрацыйных раёнаў Брэсцкай вобласці: Пінскі, Баранавіцкі, Ганцавіцкі, Іванаўскі, Івацэвіцкі, Луні нецкі, Ляхавіцкі, Столінскі.
Станам на канец 1999 года ў епархіі 147 прыходаў, 34 капліцы, 128 святароў, 5 дыяканаў, Пінскі Варварынскі манастыр (адноўлены з 1993).
Архірэі
- Кірыла Цярлецкі (1576—1585)
- Міхаіл (Галубовіч) (1839—1840)
- Панцялеймон (Ражноўскі) (1920—1922 (1939))
- Мікалай Іназемцаў (1922—1939)
- Панцялеймон (Ражноўскі) (1939—1940)
- Веніямін (Навіцкі) (1941—1942)
- Данііл (Юзьвюк) (1945—1950)
- Паісій (Абразцоў) (1950—1952)
- Канстанцін (Хоміч) (1987—1989)
Пінская епархія
- Канстанцін (Хоміч) (1989—1990)
- Сцяфан (Корзун) (1990-2022)
- Георгій (Вайтовіч) (с 2 чэрвеня 2022)
Благачынні (Дабрачынні)
Манастыры
Зноскі
- Пінская епархія (руск.). Патрыярхія.ru. Праверана 2014-02-8.
Літаратура
Спасылкі
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
