Мікалай Міхайлавіч Карамзін

Мікала́й Міха́йлавіч Карамзі́н (12 снежня 1766, в. Міхайлаўка, Бузлукскі павет, Казанская губерня (паводле іншых дадзеных — вёска Знаменскае, Сімбірскі павет, Казанская губерня) — 3 чэрвеня 1826, Санкт-Пецярбург) — расійскі гісторык, публіцыст , празаік , паэт і стацкі саветнік.

Мікалай Карамзін
руск.: Николай Михайлович Карамзин
Асабістыя звесткі
Псеўданімы	А. Б. В.[1]
Дата нараджэння	1 (12) снежня 1766[2][3][…] ці 12 снежня 1766(1766-12-12)[4]
Месца нараджэння	Карамзінка[d], Сімбірскі павет[d], Расійская імперыя
Дата смерці	22 мая (3 чэрвеня) 1826[5][2][…] (59 гадоў) ці 3 чэрвеня 1826(1826-06-03)[4] (59 гадоў)
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя[5][6]
Пахаванне	Ціхвінскія могілкі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя
Жонка	Кацярына Андрэеўна Карамзіна[d]
Дзеці	Кацярына Мікалаеўна Мяшчэрская[d], Аляксандр Мікалаевіч Карамзін[d], Андрэй Мікалаевіч Карамзін[d], Sofya Karamzina[d], Vladimir Karamzin[d] і Elizaveta Nikolaevna Karamzina‎[d]
Альма-матар	Імператарскі Маскоўскі ўніверсітэт
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	мовазнавец, паэт, гісторык, пісьменнік, перакладчык, крытык, журналіст, празаік, публіцыст
Гады творчасці	1781—1826
Кірунак	сентыменталізм
Жанр	паэзія
Мова твораў	руская
Дэбют	«Дзіцячае чытанне» — першы рускі часопіс для дзяцей
Грамадская дзейнасць
Член у	Пецярбургская акадэмія навук
Прэміі	ганаровы член Пецярбургскай Акадэміі навук (1818)
Узнагароды	Ордэн Святой Ганны I ступені Ордэн Святога Уладзіміра III ступені
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

У 1783—1784 гадах на вайсковай службе. Выдаваў альманахі, часопісы. Яскравы прадстаўнік расійскага сентыменталізму. У гістарычных працах адмаўляў дэспатыю, прыхільнік рэспубліканскага ладу. Абапіраючыся на старажытныя крыніцы, творы В. Тацішчава і М. Шчарбатава напісаў «Гісторыю дзяржавы Расійскай» (т. 1—12, 1816—1829).

Гісторыю Беларусі разглядаў у кантэксце расійскай дзяржаўнасці. Даў адметныя характарыстыкі старажытных дзяржаўных дзеячаў (Усяслава Полацкага, Гедзіміна, Альгерда і інш.). У «Дадатках» да «Гісторыі…» выкарыстаў шмат выпісак са страчаных пазней пісьмовых крыніц.

Зноскі

1. Венгеров С. А. А. Б. В. // Критико-биографический словарь русских писателей и ученых (от начала русской образованности до наших дней). — СПб.: Семеновская Типо-Литография (И. Ефрона), 1889. — Т. I. Вып. 1—21. А. — С. 7.
2. Карамзин Николай Михайлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
3. Nikolay Mikhaylovich Karamzin // Encyclopædia Britannica

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741'></a>
4. КАРАМЗИН Николай Михайлович // Словарь русских писателей XVIII века. Выпуск 2: К—П / под ред. А. М. Панченко — СПб.: Наука, 1999. — С. 32–43. — ISBN 5-02-028095-X

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q109277660'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4344457'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q248326'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q110027664'></a>
5. Макогоненко Г. П. Карамзин // Краткая литературная энциклопедия — М.: Советская энциклопедия, 1962. — Т. 3.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4275947'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4239850'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a>
6. Карамзин Николай Михайлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>

Літаратура

• Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — 576 с.: іл. — ISBN 985-6302-33-1.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мікалай Міхайлавіч Карамзін
• Карамзін Мікалай Міхайлавіч. Дзейнасць, кнігі Архівавана 19 верасня 2012.
• Бедная Ліза. Карамзін М. М. Архівавана 7 верасня 2009.
• Помнік М. М. Карамзіну ў сядзібе Астаф’ева Архівавана 22 сакавіка 2016.
• Карамзін у Астаф’ева Архівавана 24 чэрвеня 2013.
• «Гісторыя дзяржавы Расійскага» М. Карамзіна ў гісторыі і культуры Расіі Архівавана 6 сакавіка 2016.