беларускі дзяржаўны дзеяч From Wikipedia, the free encyclopedia
Мікала́й Іва́навіч Ігнато́віч (17 мая 1940, в. Адахаўшчына, Навамышскі раён, Баранавіцкая вобласць, БССР — 5 снежня 1992[1], Мінск) — першы Генеральны пракурор Рэспублікі Беларусь (1991—1992), дзяржаўны саветнік юстыцыі 2-га класа[2].
Мікалай Ігнатовіч | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|||||||
Прэзідэнт | Аляксандр Лукашэнка | ||||||
Кіраўнік урада | Вячаслаў Кебіч | ||||||
Папярэднік | Георгій Сцяпанавіч Тарнаўскі | ||||||
Пераемнік | Васіль Шаладонаў | ||||||
Нараджэнне |
17 мая 1940 |
||||||
Смерць |
5 снежня 1992 (52 гады) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Адукацыя | |||||||
Ваенная служба | |||||||
Званне |
Дзяржаўны саветнік юстыцыі 2 класа |
Нарадзіўся 17 мая 1940 года ў в. Адахаўшчына Навамышскага раёна Баранавіцкай вобласці
Скончыў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт па спецыяльнасці «Правазнаўства».
Пасля заканчэння Белдзяржуніверсітэта працаваў адвакатам Бешанковіцкай юрыдычнай кансультацыі Віцебскай вобласці.
З 1970 года займаў розныя пасады ў органах пракуратуры Мінскай вобласці.
З 1976 года — следчы па асабліва важных справах пры пракуроры Беларускай ССР. Расследаваў шэраг складаных крымінальных спраў, у тым ліку аб гібелі Першага сакратара ЦК КПБ П. М. Машэрава. З яго дапамогай абвінавачаны савецкі серыйны забойца Генадзь Міхасевіч, які арудаваў на працягу многіх гадоў у Віцебскай вобласці і які здзейсніў 36 забойстваў жанчын.
У 1989 годзе абіраўся народным дэпутатам Вярхоўнага Савета СССР, узначальваў у ім Камісію па пытаннях прывілеяў і льгот.
15 лістапада 1991 года быў абраны Генеральным пракурорам Рэспублікі Беларусь.[3]
Памёр 5 снежня 1992 года ад раку страўніка[4]. Пахаваны ў Мінску на Усходніх могілках.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.