рускі паэт From Wikipedia, the free encyclopedia
Міхаіл Юр'евіч Лермантаў (руск.: Михаил Юрьевич Лермонтов; 3 (15) кастрычніка 1814, Масква — 15 (27) ліпеня 1841, Пяцігорск) — рускі паэт, празаік, драматург, мастак, афіцэр.
| Міхаіл Юр'евіч Лермантаў | |
|---|---|
| руск.: Михаил Юрьевич Лермонтов | |
 Забалоцкі П.Я. Лермантаў у менціку лейб-гвардыі Гусарскага палка (1837). | |
| Асабістыя звесткі | |
| Імя пры нараджэнні | Міхаіл Юр'евіч Лермантаў |
| Псеўданімы | —въ [1] |
| Дата нараджэння | 3 (15) кастрычніка 1814[2][3] |
| Месца нараджэння | Масква |
| Дата смерці | 15 (27) ліпеня 1841[2][4][…] (26 гадоў) |
| Месца смерці | Пяцігорск |
| Пахаванне | |
| Грамадзянства |
 Расійская імперыя |
| Бацька | Yury Lermontov[d][2] |
| Маці | Mariya Arsenyeva[d][2] |
| Альма-матар |
|
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | паэт, празаік, мастак |
| Гады творчасці | 1828—1841 |
| Кірунак | рамантызм |
| Жанр | лірыка |
| Мова твораў | руская |
| Подпіс |
 |
 Творы ў Вікікрыніцах | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
 Цытаты ў Вікіцытатніку | |
Вучыўся ў Маскоўскім універсітэце (1830—32), скончыў школу гвардзейскіх падпрапаршчыкаў і кавалерыйскіх юнкераў у Пецярбургу (1834). За верш «Смерць Паэта» пра гібель А. Пушкіна (нап. 1837, апубл. за мяжой 1858, у Расіі цалкам — 1860) высланы ў Грузію. Другі раз сасланы на Каўказ у 1840 годзе. Удзельнік бітвы на р. Валерык у Чачні. Забіты на дуэлі ў Пяцігорску М. Мартынавым.
Першыя вершы напісаў у 1828. Друкаваўся з 1830. Лірыцы М. Лермантава ўласцівы рамантычны, мяцежны герой, які паўстае супраць законаў бяздушнага грамадства і імкнецца да недасяжнага ідэалу, пачуццё адзіноты і расчаравання, бязмежнасці кахання і пакуты, тэмы свабоды, радзімы і яе гістарычнага лёсу: вершы «Ветразь», «Барадзіно», «Дума», «Хмары», «Радзіма» і інш. Стварыў вяршынныя ўзоры рускай рамант. паэмы: «Уцякач» (1838, апубл. 1846), «Мцыры» (1839, апубл. 1840), «Дэман» (8 рэдакцый, 1829—39, апубл. ў Германіі 1856, у Расіі цалкам у 1860) і інш. Распрацоўваў рэалістычную паэму: «Сашка» (1836, аііубл. 1882), «Песня пра цара Івана Васілевіча…» (1838) і інш.
Асноўныя рысы Лермантава-празаіка — тонкі псіхалагізм, лаканізм, афарыстычнасць, умелае валоданне мастацкай дэталлю — выявіліся ў рамане «Герой нашага часу» (1839—40), дзе стварыў новую раманную форму і новага героя, поўнага сіл і расчараванага ў дзеянні. Аўтар гістарычнага рамана пра Пугачоўскае паўстанне «Вадзім» (1832—34, незакончаны, апубл. 1873), рамана на аўтабіяграфічнай аснове «Княгіня Лігаўская» (1836, незакончаны, апубл. 1882), у якім дадзены першы накід характару Пячорына, драм у вершах «Іспанцы» (1830, апубл. 1880), «Маскарад» (3 рэдакцыі, 1835—36, апубл. 1842, паст. цалкам 1862), нарысаў і інш.
Займаўся жывапісам, пісаў акварэлі, карціны алеем, малюнкі (пейзажы, жанравыя сцэны, партрэты і карыкатуры; лепіішя з іх звязаны з каўказскай тэмай).
Вершы М. Лермантава сталі асновай для опернай («Дэман» А. Рубінштэйна), сімфанічнай («Уцёс» С. Рахманінава, «Тры пальмы» А. Спендыярава) і рамансавай (А. Даргамыжскі, М. Балакіраў і інш.) творчасці, народнай песняй «Выходжу адзін я на дарогу».
Творы Лермантава перакладаў на беларускую мову Алесь Бадак, Алег Бембель, Сяргей Дзяргай, Аркадзь Куляшоў, Валянцін Таўлай[5], Яўген Міклашэўскі, Якуб Колас і інш.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
