Максім Архіпавіч Ляўкоў

Максі́м Архі́павіч Ляўко́ў (12 мая 1894, в. Кавалі, Бабруйскі павет, Мінская губерня, цяпер Бабруйскі раён, Магілёўская вобласць — 29 кастрычніка 1937, Мінск, турма НКУС) — беларускі дзяржаўны дзеяч. З 1931 — наркам юстыцыі і пракурор БССР. Старшыня Цэнтральнай камісіі па справах былых чырвонагвардзейцаў і партызан.

Максім Архіпавіч Ляўкоў
Сакратар ЦВК БССР верасень 1933 — ліпень 1937
Папярэднік	Міхаіл Гнілякевіч
Пераемнік	пасада скасаваная
Народны камісар юстыцыі БССР 1931 — кастрычнік 1932
Кіраўнік урада	Мікалай Галадзед
Папярэднік	Аляксандр Сташэўскі
Пераемнік	Аляксандр Судакоў
Генеральны пракурор БССР 1931 — верасень 1933
Кіраўнік урада	Мікалай Галадзед
Папярэднік	Аляксандр Сташэўскі
Пераемнік	Аляксандр Судакоў
Нараджэнне	12 мая 1894(1894-05-12) Кавалі, Бабруйскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя[1]
Смерць	29 кастрычніка 1937(1937-10-29) (43 гады) Менск, БССР, СССР
Партыя	Камуністычная партыя Беларусі
Месца працы	Цэнтральны камітэт КПБ[1]

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Ляўкоў.

Біяграфія

З сялянскай сям'і. Удзельнік 1-й сусветнай вайны. З 1918 — ваенны камісар Рудабельскай воласці Бабруйскага павета. З 1933 — сакратар ЦВК БССР. У 1932-1937 — член ЦК КП(б)Б. Арыштаваны 13.7.1937 у Мінску па адрасе: вул. Савецкая, д. 31. Асуджаны тройкай НКУС 28.10.1937 як «агент польскай разведкі і член нацыянал-фашысцкай арганізацыі» да ВМП. Рэабілітаваны ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда БССР 21.9.1957. Справа Л. № 10936-с захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі.

Зноскі

1. http://www.prokuratura.gov.by/ru/about/istoriya/prokurory-bssr-respubliki-belarus/

Літаратура

• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 4: Кадэты — Ляшчэня / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1997. — 432 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2.
• Ляўкоў Максім Архіпавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0155-9 (т. 9). — С. 434.