Лоўчы надворны літоўскі

From Wikipedia, the free encyclopedia

Лоўчы надворны літоўскі (польск.: Łowczy nadworny litewski) — прыдворная пасада ў Вялікім княстве Літоўскім, якая існавала ў XVI-XVIII стагоддзях.

Гісторыя

Традыцыю надаваць сваім прыдворным пасаду лоўчага надворнага літоўскага запачтакаваў кароль Жыгімонт ІІІ, але канчаткова аформілася яна пры Уладзіславе IV. Першапачаткова гэтая асоба — заступнік лоўчага вялікага літоўскага — павінна была сачыць за лясамі, у якіх паляваў вялікі князь, павінен быў ствараць паляўнічую службу са спецыялістаў па драпежных паляўнічых птушках, кіраваў правядзеннем паляванняў манарха. З часам гэта была ўжо проста асоба, якая была блізкім сябрам караля, ягоным таварышам па паляваннях, гульнях і іншых забавах тагачасных манархаў.

У XVIII стагоддзі пасада лоўчага надворнага літоўскага трансфармуецца ў звычайную намінальную ганаровую пасаду для прыдворных саноўнікаў без пэўных функцый, якія атрымліваі яе на знак асаблівай ласкі караля.

Асобы, якія займалі гэтую пасаду

  • Станіслаў Залеўскі (1593)
  • Марцін Жук (1597)
  • Герхард Міленхайм (да 1673)
  • Вільгельм Міленхайм (1677-1697)
  • Багуслаў Вольбэк (1697-1699, 1717-1722)
  • Карл Генрых фон Лейбніц (1699-1706, 1710-1715)
  • Самуэль Казімір Швыкоўскі (1707)
  • Сымон Забела (1707-1709)
  • Генрых фон Вайсэнбах (1723)
  • Георг Карл фон Вайсэнбах (1726-1729)
  • князь Аляксандр Юзаф Сулкоўскі (1729-1762)
  • граф Карл Адольф фон Бруль (1762-1763)
  • граф Генрых Альберт фон Бруль (1763-1764)
  • граф Міхаіл Аляксандр Ронікер (1764-1765)
  • Юзаф Быстры (1765-1774)
  • Францішак Боўфал-Дарашкевіч[d] (1774-1790)
  • граф Захар Ганскі (з 1790)

Гл. таксама

Літаратура

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.