Remove ads
Карыят (літ.: Karijotas) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, князь наваградскі і ваўкавыскі. Сын вялікага князя Літоўскага Гедзіміна.
| Карыят | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg) | ||||
 | ||||
|
||||
| Нараджэнне | 1306 | |||
| Смерць | паміж 1358 і 1366 | |||
| Месца пахавання | ||||
| Род | Карыятавічы | |||
| Бацька | Гедзімін[1] | |||
| Маці | Еўна | |||
| Дзеці | Канстанцін Чартарыйскі[d], Фёдар Карыятавіч[d][2], Юрый Карыятавіч[d][3], Аляксандр Карыятавіч[d][3], Дзмітрый Карыятавіч[d][4], Барыс Карыятавіч[d], Канстанцін Карыятавіч[d][3], Леў Карыятавіч[d][4] і Васіль Карыятавіч[d][4] | |||
| Прыналежнасць | Вялікае княства Літоўскае | |||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | ||||
-1.svg){kind=small}
Remove ads
Паводле Раўданскага рукапісу[гл. на тарашкевіцы] Карыят нарадзіўся ў 1306 годзе і быў трэцім сынам вялікага князя Літоўскага Гедзіміна і яго жонкі Еўны Полоцкай. У Лаўрышаўскам евангелле згадваецца як Вялікі князь.
Па смерці бацькі і захопе ўлады Альгердам і Кейстутам у 1345 годзе, Карыят прысягнуў Альгерду як вялікаму князю літоўскаму.
У 1349 годзе ачоліў няўдалае пасольства ў Арду да хана Джанібека, каб арганізаваць кааліцыю супраць Маскоўскага княства. Аднак ардынскі гаспадар перадаў Карыята маскоўскаму князю Сямёну. У 1350 годзе, пасля адпраўлення Альгердам падарункаў у Маскву, Карыят атрымаў дазвол вярнуцца ў Літву.
За час кіравання Карыята ў Наваградку вяліся актыўныя будаўнічыя працы, і гэтае месца стала цэнтрам Літоўскай мітраполіі[5].
Карыят меў чатырох сыноў: Аляксандра, Юрыя, Канстантына і Фёдара.
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads