From Wikipedia, the free encyclopedia
«Воўк і сямёра казлянят» (ням.: Der Wolf und die sieben jungen Geißlein) — казка братоў Грым, апублікаваная ў складзе цыкла казак у 1812—1815 годзе. Паводле сістэме класіфікацыі казачных сюжэтаў Аарнэ-Томпсана мае нумар 123[1] («Воўк і казляняты») і наступнае кароткае апісанне сюжэту: «у адсутнасць маці воўк з’ядае казлянят; малодшая казляня ратуецца і ўсё распавядае; каза распорвае ваўку жывот, адкуль выходзяць казляняты».
| Воўк і сямёра казлянят | |
|---|---|
| ням.: Der Wolf und die sieben jungen Geißlein | |
 Ілюстрацыя Артура Рэкхэма | |
| Жанр | казка |
| Аўтар | Браты Грым, Jacob Grimm[d] і Wilhelm Grimm[d] |
| Мова арыгінала | нямецкая |
| Дата першай публікацыі | 2024 |
| Апублікаваны ў | Казкі братоў Грым[d] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.jpg)
Атрымала распаўсюджанне ў Расійскай імперыі ў XIX стагоддзі, увайшла ў вусную народную творчасць і з некаторым змяненнем у сюжэце атрымала статус «рускай народнай казкі»[2]. У такой якасці выдавалася ў Сыціна[3]. Вядома рускіх варыянтаў — 20, украінскіх — 4, беларускіх — 3[4].
Маці-каза, адлучаючыся з дому, папярэджвае сваіх казлянят сцерагчыся ваўка, блукаючага непадалёк. Воўк, скарыстаўшыся зручным момантам, стукаецца да казлянят і спрабуе выдаць сябе за іх маці. Тыя ў адказ кажуць, што ў іх маці голас мяккі, а ў яго — грубы. Воўк з’ядае кавалак крэйды, каб змякчыць свой голас. Па іншай версіі, каваль выкоўвае ваўку новае — пявучае — горла. Аднак казляняты ўсё роўна не пускаюць яго: запатрабаваўшы прасунуць у шчыліну кончык пярэдняй лапы, яны заяўляюць, што ў іх маці поўсць белая, а не чорная, як у яго на лапах. Той ідзе на млын і пэцкае лапы ў муцэ. Цяпер казляняты ўпускаюць ваўка, які тут жа з’ядае іх усіх, акрамя самага маленькага, які схаваўся ў печы (у англійскай версіі казкі — у футляры гадзінніка).
Вярнуўшыся дадому, маці-каза бачыць разгром, учынены ваўком, і выратаванага самага маленькага казляня, якое распавядае ёй пра тое, што адбылося. Яна адпраўляецца за ваўком і знаходзіць яго, спячага з набітым страўнікам, у якім нешта корпаецца. Маці-каза распорвае ваўку жывот, адкуль з’яўляюцца жывымі і цэлымі шэсць казлянят, пасля чаго запаўняе жывот камянямі. На наступную раніцу каза, сустрэўшы ваўка, прапануе яму паспаборнічаць у скачках праз вогнішча. Той згаджаецца. Каза пераскоквае праз полымя, а воўк, абцяжараны камянямі, не можа— ён валіцца проста ў агонь і згарае. Яшчэ адзін варыянт фіналу: воўк, прачнуўшыся з камянямі ў страўніку, адчуў смагу, адправіўся да ракі напіцца, на беразе паслізнуўся, упаў у ваду, пад цяжарам камянёў адразу пайшоў на дно і патануў.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
