Воінская часць

Не блытаць з Вайсковай часцю — тэрмінам для умоўнага наймення — воінскіх часцей, караблей, упраўленняў злучэнняў, аб'яднанняў, устаноў і г.д..

Во́інская часць (в/ч) — арганізацыйна самастойная баявая, вучэбная і адміністрацыйна-гаспадарчая адзінка ў Узброеных Сілах (УС)^[1].

Стаянка тэхнікі на тэрыторыі воінскай часці ў Плунге, СССР.

Кантрольна-прапускны пункт (КПП) воінскай часці.

Тэрыторыя воінскай часці ў Северадзвінску.

Добраахвотнік батальёна смерці Карнілаўскага ўдарнага палка з Баявым Сцягам.

Рэвалюцыйны Чырвоны Сцяг адной з часцей РСЧА перыяду грамадзянскай вайны

Часовая інструкцыя па баявым прымяненню танкетных часцей С . Д., РСЧА

На флоце (ваенна-марскім флоце) воінскай часці адпавядае карабель.

У УС савецкага і сучаснага перыядаў Беларусі ў кожнай воінскай часці (на караблі) для вядзення баявой, вучэбнай і адміністрацыйна-гаспадарчай дзейнасці маецца камплект гербавых пячатак і штампаў па сапраўдным і ўмоўным найменні фарміравання.

Воінскія часці, ваенныя навучальныя ўстановы, установы, арганізацыі і гэтак далей, размешчаныя пастаянна або часова ў населеным пункце або раёне (мясцовасці) з усталяванымі межамі, складаюць гарнізон.

Савецкі перыяд

РСЧА

У Узброеных Сілах Савецкай Расіі, Асобны атрад Рабоча-Сялянскай Чырвонай Арміі (РСЧА) — першапачатковая асноўная адзінка вайсковага фарміравання, якая прадстаўляла сабой воінскую часць з самастойнай гаспадаркай. На чале асобнага атрада РСЧА знаходзіўся Савет у складзе ваеннага кіраўніка і двух ваенных камісараў. Пры ім складаліся невялікі штаб і інспектарат.

РСЧА ў 1925—1939 гадах з'яўлялася міліцыйнай (ад лац.: militia — войска), якая ствараецца на аснове тэрытарыяльна-міліцыйнай сістэмы. Воінскія часці ў мірны час складаліся з ўліковага апарата і невялікай колькасці каманднага складу; вялікая яго частка і радавы склад, прыпісаныя да воінскіх часцей па тэрытарыяльнай прыкмеце, праходзілі ваеннае навучанне метадам пазавайсковай падрыхтоўкі і на кароткачасовых вучэбных зборах.

Савецкая Армія і ВМФ

У Узброеных сілах СССР, да воінскіх часцей адносіліся ўсе палкі, караблі 1, 2, 3-га рангаў, асобныя батальёны (дывізіёны, эскадрыллі), якія не ўваходзяць у склад палкоў, а таксама асобныя роты і батарэі, не ўваходзячыя ў склад батальёнаў і палкоў. Складаецца з падраздзяленняў.

Воінскай часці прысвойвалася сапраўднае (закрытае) найменаванне (нумар [№] у войсках, сілах), прысвоенае ганаровае званне (гвардыя), ганаровае найменне, назва атрыманых дзяржаўных узнагарод, штатная назва і імянное найменне (прыклад: імя Л. І. Брэжнева), напрыклад: 321-ы Гвардзейскі Архарынскі, ордэна Працоўнага Чырвонага Сцяга асобны дарожна-будаўнічы батальён імя Ленінскага камсамола і ўмоўнае (адкрытае) найменне (вайсковая часць) (В/Ч) (напрыклад, вайсковая часць № 12345)^[2]. Адпраўленне пошты таксама адбывалася на № в/ч. Пры адпраўленні пошты ў воінскія часці за мяжой (ГСВГ, СГВ, ЦГВ і гэтак далей) часці называліся не в/ч, а п/п (палявая пошта). Нумар п/п таксама быў 5-знакавым, а паштовы індэкс пры гэтым на 1-м месцы утрымліваў лічбу 0, далей ішоў нумар палявой пошты.

Палкам, асобным батальёнам, асобным дывізіёнам, асобным авіяцыйным эскадрыллям уручаўся Баявы Сцяг (за выключэннем некаторых названых у спецыяльным пераліку), а караблям Ваенна-Марскі Сцяг.

Рэспубліка Беларусь

Воінская часць — арганізацыйна самастойная адміністрацыйна-гаспадарчая адзінка Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь, якая з'яўляецца юрыдычнай асобай, якая мае рэальную і ўмоўнае назвы, пячатку з выявай Дзяржаўнага герба Рэспублікі Беларусь, бягучыя рахункі ў абслуговаючай установе банка. Рэгістрацыя воинскай часці пры яе стварэнні па ўсталяваным штату, месту дыслакацыі ажыццяўляецца Міністэрствам абароны Рэспублікі Беларусь. Воінская часць пры ажыццяўленні гаспадарчай дзейнасці выкарыстоўвае ўмоўнае (адкрытае) найменне (вайсковая часць).

Зноскі

1. Источник: Военный энциклопедический словарь (ВЭС), Москва, Военное издательство, 1984 года, 863 стр. с иллюстрациями (ил.), 30 листов (ил.)
2. Приказ Министра обороны СССР № 0168 от 1985 года.

Літаратура

• Воінская часць (руск.) — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі
• К.-К. Дисциплинарные части // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
• Дисциплинарные части // Малый энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 4 томах. — СПб., 1907—1909.
• «Военный энциклопедический словарь» (ВЭС), Москва, Военное издательство, 1984 года, 863 стр. с иллюстрациями, 30 листов;
• Воинская часть // Вавилон — «Гражданская война в Северной Америке» / [под общ. ред. Н. В. Огаркова]. — М. : Военное издательство Министерства обороны СССР, 1979. — (Советская военная энциклопедия : [в 8 т.]; 1976—1980).;

Спасылкі

• Пры напісанні артыкула выкарыстаны матэрыял з Энцыклапедычнага слоўніка Бракгаўза і Эфрона (1890—1907).
• Воінская часць. Слоўнік юрыдычных тэрмінаў на беларускай, рускай і англійскай мовах(недаступная спасылка)
• Воінская часць у фінансава-гаспадарчай дзейнасці.
• Арганізацыя гаспадарчай дзейнасці ў воінскай часці.
• 1-я гвардзейская танкавая брыгада (1 гв. maf)
• Статут унутранай службы РСЧА (1937)
• Найменне фарміраванняў у РСЧА.