Антоні Ануфрый Гелгуд

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Гелгуд.

Антоні Ануфрый Гелгуд (польск.: Antoni Onufry Giełgud; каля 1720 — пасля 1795) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага, кашталян (1776—1783) і апошні староста жамойцкі (1783—1795).

Антоні Ануфрый Гелгуд
Antoni Onufry Giełgud
Герб «Гелгуд»  (польск.)
Староста жамойцкі 1783 — 1795
Папярэднік	Ян Мікалай Хадкевіч
Пераемнік	пасада скасавана
Кашталян жамойцкі 22 чэрвеня 1776 — 25 верасня 1783
Папярэднік	Міхал Ян Гурскі
Пераемнік	Станіслаў Тышкевіч
Стражнік вялікі літоўскі 1774 — 22 чэрвеня 1776
Папярэднік	Леанард Пацей
Пераемнік	Юзаф Юдзіцкі
Нараджэнне	каля 1720
Смерць	пасля 1795
Род	Гелгуды  (руск.)
Бацька	Андрэй Гелгуд
Маці	з роду Пузынаў
Жонка	1) Барбара з Юдзіцкіх 2) Караліна Тэадора з Аскеркаў
Дзеці	ад першага шлюбу: Міхал, Антаніна ад другога шлюбу: Ігнацы, Людвік,
Грамадзянства	Рэч Паспалітая
Член у	Масонства
Узнагароды	Ордэн Белага арла Ордэн Святога Станіслава

Біяграфія

Быў цівунам цвярскім, з 1767 года — харунжы жамойцкі. У 1774 годзе стаў вялікім літоўскім абозным, але ў тым жа годзе перайшоў на пасаду вялікага літоўскага стражніка. У 1776 годзе дасягнуў сенатарскай годнасці, стаўшы кашталянам, а потым і старостам жамойцкім.

У 1766 годзе быў паслом на сойм ад Жамойці^[1]. У 1775-1776 гадах быў маршалкам Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага. Член канфедэрацыі Анджэя Макраноўскага ў 1776 годзе^[2]. Быў членам канфедэрацыі Чатырохгадовага сойма^[3].

Быў членам трох віленскіх масонскіх ложаў ў 1781 годзе.

У 1777 годзе быў узнагароджаны Ордэн Белага Арла, у 1774 годзе стаў кавалерам Ордэна Святога Станіслава.

Сям'я

Сын Андрэя Гелгуда, старосты алькеніцкага, і невядомай з імя дачкі менскага кашталяна Андрэя Пузыны.

Жанаты быў першы раз з Барбарай Юдзіцкай, дачкой менскага кашталяна Міхала Юдзіцкага, другі раз — з Каралінай Тэадорай Аскеркай, дачкой вялікага літоўскага рэферэндара Гервазыя Людвіка Аскеркі.

Ад першага шлюбу меў сына Міхала і дачку Антаніну (жонка Фелікса фон Ронэ), ад другога — сыноў Ігнацыя і Людвіка.

Зноскі

1. Dyaryusz seymu walnego ordynaryinego odprawionego w Warszawie roku 1766 ..., brak paginacji
2. Volumina Legum, t. VIII, Санкт-Пецярбург, 1860, с. 527.
3. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Варшава 1791, с. 309.