Ягор Арцёмавіч Юрчанка

Ягор Арцёмавіч Ю́рчанка (3 лютага 1919 — 12 студзеня 1981) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, палкавы інжынер 842-га стралковага палка 240-й стралковай дывізіі  (руск.) 38-й арміі  (руск.) Варонежскага фронту, Герой Савецкага Саюза (1943)^[1].

Ягор Арцёмавіч Юрчанка
Дата нараджэння	3 лютага 1919(1919-02-03)
Месца нараджэння	Палыкавічы, Магілёўскі павет, Магілёўская губерня, Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка Беларусі
Дата смерці	12 студзеня 1981(1981-01-12) (61 год)
Месца смерці	Кіеў, УССР, СССР
Месца пахавання	Лук’янаўскія ваенныя могілкі[d]
Грамадзянства	СССР
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	Мотастралковыя войскі
Гады службы	1939—1948
Званне	Палкоўнік (1948)
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні	Медалі
У адстаўцы	інжынер дарожна-будаўнічага кіравання ў Кіеве

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Юрчанка.

Біяграфія

Нарадзіўся 3 лютага 1919 года ў вёсцы Палыкавічы Магілёўскага раёна Магілёўскай вобласці, у сялянскай сям'і. Беларус. Член КПСС з 1942 года. Адукацыя сярэдняя. Працаваў на цагляным заводзе.

У 1939 годзе прызваны ў рады Чырвонай Арміі. У 1941 годзе скончыў Барысаўскае ваеннае інжынернае вучылішча. У баях Вялікай Айчыннай вайны са студзеня 1942 года. Ваяваў на Варонежскім фронце. Удзельнік баёў пад Масквой, Сталінградам, Курскай бітвы, вызвалення Украіны, Польшчы, вайны з Японіяй у 1945 годзе^[1].

Палкавы інжынер 842-га стралковага палка капітан Я. А. Юрчанка вызначыўся пры фарсіраванні Дняпра ў раёне сяла Люцеж  (руск.) на поўнач ад Кіева^[1]. У ноч на 27 верасня 1943 года ён умела арганізаваў пераправу на правы бераг ракі дэсантнай групы, а ў наступныя дні — усяго асабістага складу палка, артылерыі, боепрыпасаў. Быў паранены, але працягваў кіраваць пераправай^[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 29 кастрычніка 1943 за мужнасць і гераізм, праяўленыя пры фарсіраванні Дняпра і ўтрыманні плацдарму капітану Ягору Арцёмавічу Юрчанка прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» (№ 1841).

У 1945 годзе скончыў Маскоўскую вышэйшую інжынерна-мінную школу. З 1948 года палкоўнік Я. А. Юрчанка — у запасе. Працаваў інжынерам дарожна-будаўнічага кіравання^[1]. Жыў у Кіеве. Памёр 12 студзеня 1981 года. Пахаваны на Лук'янаўскіх ваенных могілках  (руск.)

Узнагароды

• Медаль «Залатая Зорка» Героя Савецкага Саюза
• Ордэн Леніна
• Ордэн Айчыннай вайны I ступені
• Ордэн Чырвонай Зоркі
• Медалі

Зноскі

1. Юрченко Егор Артемьевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 713. — 737 с.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.18 Кн.1: Дадатак: Шчытнікі — ЯЯ / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. — С. 217. — 472 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0295-4 (Т. 18 Кн. 1).
• Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1988. — Т. 2 /Любов — Ящук/. — 863 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00536-2.

Спасылкі

Ягор Арцёмавіч Юрчанка на сайце «Героі краіны» (Праверана 27 красавіка 2009)