Вераб’іны сыч, вераб’іны сычык (Glaucidium passerinum) — від птушак роду Вераб'іныя сычы сямейства Савіныя. Адзіны прадстаўнік роду ў фаўне ўсходняй Галарктыкі.
Хуткія факты Навуковая класіфікацыя, Міжнародная навуковая назва ...
Вельмі дробная сава. Даўжыня цела складае 15-19 см, размах крылаў — 35-40 см, даўжыня крыла — 9-11 см. Самкі буйней самцоў, маса самца 54-65 г, самкі 63-103 г. Спінны бок буры з белаватымі крапінкамі, брушны — светлы, амаль белы з цёмнымі падоўжнымі стракацінамі. Махавыя і рулявыя пёры з белаватым папярочным малюнкам. Дзюба кароткая, жоўтая, крута загнутая, васкавіца ўздутая. Лапы апераны да кіпцюроў. Хвост з трыма папярочнымі белымі полоскамі і белай вяршыняй.
Паштовая марка Беларусі
Вераб’іны сыч распаўсюджаны толькі ў Еўропе і Азіі. Ён насяляе ў цэнтры і на поўдні Скандынавіі (да палярнага круга), у гарах Цэнтральнай і Усходняй Еўропы (Сербія , Паўночная Італія і Пірэнеі), у Расіі, а таксама ў паўночнай частцы Манголіі і ў Маньчжурыі. У заходняй частцы Германіі адсутнічае, так як там адсутнічаюць лясы. Але ў 1960 гг. там выпушчаныя птушкі, выведзеныя ў няволі, і зараз папуляцыя налічвае каля 200 пар. У Еўрапейскай частцы Расіі ён даходзіць да паўночнай мяжы лесу на Кольскім паўвостраве і ў Архангельскай вобласці. У Сібіры падымаецца прыкладна да паўночнай часткі Байкала і на ўсход да Сахаліна, на поўдзень распаўсюджаны да Карпат, Смаленскай, Разанскай абласцей, Бугуруслана, Цюмені, Алтая, Саян, Забайкалля, басейна ракі Усуры. Тэрыторыя Беларусі знаходзіцца ў межах арэала, але гэта рэдкі на гнездаванні від, знаходкі сыча вядомы ў шэрагу раёнаў.
Аседлая птушка, але ў халодныя зімы часам перамяшчаецца на поўдзень, маладыя птушкі таксама качуюць восенню і зімой. Насяляе вялікія комплексы старых хваёвых бароў (часта з перавагай елак) з прымессю лісцевых дрэў (букаў, грабаў, бяроз і іншых) або змяшаных лясоў, асабліва ахвотна у наваколлі палян, тарфянікаў, лугоў і вадаёмаў. Узімку таксама невялікія дрэвастоі (з хваёвымі дрэвамі) і паблізу населеных пунктаў. У гарах (Альпах) даходзіць да 1000 м в.у.м
Гняздо без высцілкі ладзіць у натуральным або выдзеўбаным дзятламі дупле (часцей у цэнтральнай частцы ствала). Займае і гнездавыя скрынкі.
Яго ахвярамі могуць быць вялікія сініцы, жоўтагаловыя каралькі, палёўкі, можа паляваць на берасцянак, нападаць на вялікага стракатага дзятла. На зіму запасае корм у дуплах.
Яйцо Glaucidium passerinum
Яйкі (4-6, часам 3-7) з аднолькавымі канцамі, амаль акруглыя, белыя з сярэднім бляскам (часта з кавалачкамі вапны). Памеры: 29 х 23 мм.
G. p. passerinum — Еўропа, Заходняя Азія;
G. p. orientale — Усходняя Сібір, Маньчжурыя.
Чырвоная кніга Рэспублікі Беларусь: Рэдкія і тыя, што знаходзяцца пад пагрозай знікнення віды жывёл і раслін. — Мн.: БелЭн, 1993. ISBN 5-85700-095-5
_Białowieza.jpg)
