Сур’я

Су́р’я^[1] (санскр.: सूर्य — «Сонца») — бог Сонца ў індуізме.

Сын Дзьяуса і Адзіці, адзін з братоў-Адзіцьеў. Займае вельмі бачнае месца ў Ведах, у «Рыг-Ведзе» яму прысвечана дзесяць гімнаў. Яго шанавалі як носьбіта святла, урача, а таксама як Усёвідушчае вока багоў і нябеснага вартаўніка. Яго атрыбут — калясніца, запрэжаная сям’ю коньмі, якія ўвасабляюць сонечныя прамяні.

Малюецца з двума рукамі. У абедзвюх руках лотас. Часам Сур’ю малююць з чатырма рукамі, у трох з якіх трымае лотас, чакру і ракавіну. Чацвёртай робіць ахоўны знак.

Таксама Сур’я — дачка бга Сур’і^[1].

Зноскі

1. БелЭн 2002.

Літаратура

• Су́р’я // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 285—286. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Сур’я