Рэната Дульбека
From Wikipedia, the free encyclopedia
Рэната Дульбека (італ.: Renato Dulbecco; 22 лютага 1914, Катандзара, Калабрыя, Каралеўства Італія — 20 лютага 2012, Ла-Хоя, Каліфорнія, ЗША) — амерыканскі вірусолаг італьянскага паходжання, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне ў 1975 (сумесна з Дэвідам Балтымарам і Хоўардам Тэмінам) за працу над анкавірусамі — адмысловымі вірусамі, якія могуць выклікаць рак пры ўзаемадзеянні з жывёльнай клеткай[14][15]. Дульбека навучаўся ва ўніверсітэце Турына пад кіраўніцтвам італьянскага анатама і гістолага Джузэпэ Леві разам з іншымі яго вучнямі Сальвадорам Лурыя і Рытай Леві-Мантальчыні, якія пасля заканчэння вучобы пераехалі з Дульбека ў ЗША і таксама пасля сталі лаўрэатамі Нобелеўскай прэміі. У гады Другой сусветнай вайны быў прызваны ў італьянскую армію, але пазней ўступіў у Супраціў.
Рэната Дульбека | |
---|---|
італ.: Renato Dulbecco | |
Дата нараджэння | 22 лютага 1914(1914-02-22)[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 19 лютага 2012(2012-02-19)[5][6][…] (97 гадоў) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | вірусолаг, урач |
Навуковая сфера | вірусалогія |
Месца працы | |
Альма-матар |
|
Вядомыя вучні | Хоўард Тэмін |
Член у | |
Узнагароды |
кавалер Вялікага крыжа ордэна «За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай»[d] (12 сакавіка 1991) вялікі афіцэр ордэна «За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай»[d] (3 студзеня 1981) прэмія Альберта Ласкера за фундаментальныя медыцынскія даследаванні (1964) прэмія Луізы Грос-Хорвіц (1973) медаль Джона Скота[d] (1958) медаль Левенгука[d] (1974) honorary doctorate of the University of Las Palmas, Gran Canaria[d] (1996) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (25 красавіка 1974) ганаровы доктар Брусельскага вольнага ўніверсітэта[d] (1978) AACR-G.H.A. Clowes Award for Outstanding Basic Cancer Research[d] (1961) |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |