Не рыдай Мяне, Маці
From Wikipedia, the free encyclopedia
«Не рыдай Мяне, Маці» — іканаграфічная кампазіцыя, якая прадстаўляе Хрыста у магіле: аголенае цела Збавіцеля напалову пагружана ў труну, галава крыху апушчана, вочы заплюшчаныя, рукі складзеныя крыж-накрыж. За спіной Хрыста крыж, часта з прыладамі мук.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/12/%D0%9D%D0%B5_%D1%80%D1%8B%D0%B4%D0%B0%D0%B9_%D0%9C%D1%8F%D0%BD%D0%B5%2C_%D0%9C%D0%B0%D1%86%D1%96.jpeg)
Назва ўзята з ірмасу дзевятай песні канону Касмы Маюмскага (руск.) (бел. на Вялікую Суботу (руск.) (бел., які паслужыў таксама адной з крыніц іканаграфіі:
|
Часцей за ўсё злева (у адносінах да гледача) ад Хрыста малюецца Багародзіца, якая аплаквае яго, склад іншых маючых адбыцца розны ў розных зводах i паўтарае падбор персанажаў сцэны Укрыжавання. Таксама вядомыя адзінкавыя выявы Хрыста без аплакваючых.
У спалучэнні з выявай Нерукатворнага Абраза Збаўцы, утварае ўстойлівую складовую кампазіцыю «Спас Нерукатворны — Не рыдай Мяне, Маці», пры гэтым Спас Нерукатворны (часцей з анёламі) адлюстроўваецца ў верхнім рэгістры іконы, а кампазіцыя «Не рыдай Мяне, Маці» — у ніжнім.
Кампазіцыя сумяшчае сцэны «Зняцця з крыжа» і «Палажэння у магілу», якія прысвечаны аплакванню Хрыста. На думку іншых даследчыкаў — «Мандыліён (руск.) (бел.» і «Akra Tapeinosis (руск.) (бел.»[1]
Сцэна аплаквання Хрыста Марыяй ў заходнім мастацтве атрымала найменне «П'ета́» (італ.: pietà — аплакванне).