![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f7/Colin_maclaurin.jpg/640px-Colin_maclaurin.jpg&w=640&q=50)
Колін Маклорэн
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ко́лін Макло́рэн (англ.: Colin Maclaurin; 1698, Шатландыя — 1746) — выдатны англійскі матэматык. Рана асірацеўшы, ён быў узяты пад апеку сваім дзядзькам, які, як і бацька Маклорэна, жадаў, каб Колін прысвяціў сябе духоўнаму званню. У 1709 г. паступіў ва ўніверсітэт горада Глазга. Тут яго бліскучыя матэматычныя здольнасці развіліся, што ва ўзросце 15 гадоў ён ужо адкрыў некалькі тэарэм, якія і выклаў пасля ў адным са сваіх твораў. У 1717 г. заняў па конкурсе кафедру прафесара матэматыкі ў Абердзіна, на якой і заставаўся на працягу 5 гадоў. Затым пасля 3-гадовага знаходжання ў Францыі зноў атрымаў ў 1726 г. дзякуючы ўплыву Ньютана кафедру матэматыкі ў Эдынбургу. У 1745 годзе прыняў актыўны ўдзел у абароне Эдынбурга супраць прэтэндэнта, Карла-Эдуарда. У 1724 Маклорэн атрымаў ад Парыжскай акадэміі навук прэмію за працу па пытаннях падзення цел, а ў 1740 г. тая ж акадэмія пастанавіла падзяліць прэмію за лепшае сачыненне пра прылівы і адлівы паміж ім, Даніілам Бернулі і Эйлерам. Яго мемуары на гэтую тэму мелі назву «De causa physica fluxiis et refluxiis maris».
Колін Маклорэн | |
---|---|
англ.: Colin Maclaurin | |
![]() | |
Дата нараджэння | люты 1698[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 14 чэрвеня 1746(1746-06-14)[2][3] (48 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Дзеці | Джон Маклорэн[d] |
Род дзейнасці | матэматык, фізік, астраном |
Навуковая сфера | матэматыка |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Роберт Сімсан[d][4] |
Вядомыя вучні | James Hutton[d][5] |
Член у | |
Узнагароды |
член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] |
![]() |
У гонар Маклорэна названы асобны выпадак радоў Тэйлара, калі рад будуецца ў пункце x0 = 0.