Кніга Выхад
From Wikipedia, the free encyclopedia
Кніга «Выхад», кніга «Зыход» (іўр.: שְׁמוֹת, Шмот — «Вось імёны»; лац.: Exodus ад грэч. Ἔξοδος — выхад, зыход) — другая кніга Старога Запавету. Паводле зместу з'яўляецца працягам кнігі «Быццё». Яе асноўная тэма — выхад ізраільскага народа з егіпецкай няволі і яго вандраванне ў пустыні на чале з Майсеем[1].
Выхад (שְׁמוֹת) | |
---|---|
Майсей, які разбівае Скрыжалі Запавету, 1659 Рэмбранта. | |
Раздзел: | Пяцікніжжа |
Мова арыгінала: | яўрэйская |
Мясцовасць: | Егіпет, Сінайскі паўвостраў |
Папярэдняя (праваслаўе): | Кніга Быцця |
Наступная: | Кніга Левіт |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
У кнізе «Выхад» апісваецца лёс 12 кален яўрэйскага народа. Паказваюцца надзвычай жорсткія ўмовы іх паднявольнага жыцця ў Егіпце пасля смерці Іосіфа і прыходу да ўлады новага фараона, які, незадаволены хуткім ростам яўрэйскага насельніцтва, выдаў загад для павівальных бабак, каб яны, прымаючы роды ў цяжарных ізраільцянак, бязлітасна знішчалі яўрэйскіх немаўлят мужчынскага полу. Галоўны герой гэтай кнігі — Майсей. У «Выхадзе» падаецца надзвычай складаная, поўная прыгод і драматызму гісторыя яго жыцця ад нараджэння і да таго часу, калі ён стаў правадыром свайго народа і вывеў яўрэяў з егіпецкай няволі. Толькі на другі год іх блуканняў па пустыні, апавядаецца ў Бібліі, Бог на адной з гор Сінайскага паўвострава даў ім праз Майсея свой закон, паводле якога яны павінны былі жыць і ўсталёўваць свае ўзаемаадносіны з богам. Захаванне гэтага дагавору-запавету стала ўмовай заступніцтва ўсявышняга за яўрэяў, іх будучага лёсу і выратавання. Майсей з гэтага часу стаў фактычным заканадаўцам свайго народа, складальнікам маральнага кодэкса, асноўная сутнасць якога сфармулявана ў славутых 10 запаведзях. Далей у творы падаецца падрабязны пералік самых разнастайных і дэталёвых настаўленняў і правіл, якія датычаць быту яўрэяў, іх звычаяў і рэлігійных абрадаў. Кніга «Выхад» завяршаецца апісаннем будаўніцтва свяцілішча і асвячэннем яго па даручэнню бога заканадаўцам Майсеем.[2]