Каўчэг Запавету

Каўчэ́г Запаве́ту, ці Каўчэг Адкрыцця (Сведчання) (іўр.: אֲרוֹן הַבְּרִית, арон а-брыт, таксама іўр.: אֲרוֹן הַעֵדֻת, арон а-эдут) — паводле Бібліі — найвялікшая святыня яўрэйскага народа^[1]: каўчэг, у якім захоўваліся каменныя Скрыжалі Запавету з Дзесяццю запаведзямі (Друг. 10:2), а таксама, паводле Паслання да Яўрэяў, пасудзіна з маннай і кій Аарона (Яўр. 9:4). Каўчэг, паводле Торы, з’яўляўся сімвалам саюза Бога з народам Ізраіля і служыў сведчаннем прысутнасці Бога ў яго асяроддзі (Зых. 25:22, 2Пар. 6:41).

Каўчэг Запавету. Мастацкая рэканструкцыя XIX стагоддзя, якая ўключае стылістычныя элементы эпохі Адраджэння. Херувімы прадстаўлены ў выглядзе анёлаў.

Каўчэг Запавету носіць у Бібліі таксама і іншыя назвы: Каўчэг Усявышняга^[2], Каўчэг Бога Ізраіля^[3], Каўчэг Запавету Божага^[4], Каўчэг Магутнасці^[5], — і толькі аднойчы Каўчэг Запавету названы арон а-кадэш (іўр.: אֲרוֹן הַקֹּדֶשׁ, Каўчэг Святыні^[6]). Аднак часта яго завуць проста а-арон — Каўчэг.

У царкоўнаславянскай Бібліі для абазначэння Каўчэга Запавету выкарыстоўваецца грэчаскае слова «ківот» (грэч. κῑβωτός τῆς διαθήκης^[7], «каўчэг запавету», ад κῑβωτός, «куфар»), тым самым адрозніваючы яго, як і ў арыгінальным тэксце, ад Ноева каўчэга (а таксама кошыка, у які было пакладзена немаўля Майсей).

Паводле Бібліі, у часы Зыходу яўрэяў з Егіпта Каўчэг размяшчаўся ў Святая святых Скініі сходу (паходнага храма), затым — у Святая святых Іерусалімскага храма.

Зноскі

1. Ковчег Завета // Энциклопедия «Религия»(недаступная спасылка)
2. Нав. 3:13
3. 1Цар. 5:10
4. Суд. 20:27
5. Пс. 132:8
6. 2Пар. 35:3
7. GRKWH:He.9:4, Rev.11:19

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Каўчэг Запавету
• Артыкул «Каўчэг Запавету» у Электроннай яўрэйскай энцыклапедыі
• «Ark of the Covenant». Jewish Encyclopedia.
• «Ark of the Covenant». The Catholic Encyclopedia, Volume I.