Грэг Уінтэр

Грэг Уінтэр
Грэг Уінтэр
	англ.: Greg Winter
Дата нараджэння	14 красавіка 1951 (73 гады)
Месца нараджэння	Лестэр, бора Лестэр[d], Лестэршыр, Англія, Вялікабрытанія;
Грамадзянства	Вялікабрытанія;
Род дзейнасці	малекулярны біёлаг, інжынер, біяхімік, біёлаг, хімік, даследчык
Навуковая сфера	біяхімія
Месца працы	Кембрыджскі ўніверсітэт;
Навуковая ступень	доктар філасофіі
Альма-матар	Трыніці-каледж; Royal Grammar School[d];
Навуковы кіраўнік	Alan Fersht[d]
Член у	Australian Academy of Technology and Engineering[d]; Лонданскае каралеўскае таварыства;
Узнагароды	Каралеўскі медаль[d] (2011) міжнародная прэмія Фонда Гайрднера (2013) Emil-von-Behring-Prize[d] (1990) William B. Coley Award[d] (1999) медаль Вільгельма Экснера[d] (2015) прэмія Шэеле[d] (1994) Міжнародная прэмія караля Фейсала ў галіне медыцыны[d] (1995) Colworth Medal[d] (1986) Fellow of the Australian Academy of Technology and Engineering[d] член Акадэміі медыцынскіх навук Вялікабрытаніі[d] Baly Medal[d] (2005) прэмія прынца Махідола[d] (2016) honorary doctorate of the University of Natural Resources and Life Sciences, Vienna[d] (2020) Louis-Jeantet Prize for Medicine[d] (1989) Gabbay Award[d] (2002) Honorary member of the British Biophysical Society[d] Q126416246? (8 студзеня 2001)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сэр Грэгары Пол Уінтэр (Gregory Paul Winter; нар. 14 красавіка 1951(1951-04-14)^[1]^[2], Лестэр)^[4] — брытанскі малекулярны біёлаг, лаўрэат Нобелеўскай прэміі, найбольш вядомы сваёй працай па тэрапеўтычным выкарыстанні монакланальных антыцелаў. Яго даследчая кар’ера была амаль цалкам заснавана ў Лабараторыі малекулярнай біялогіі Савета медыцынскіх даследаванняў (СМД) і Цэнтры бялковай інжынерыі у Кембрыджы, Англія.

Хуткія факты Грэг Уінтэр, Дата нараджэння ...

Закрыць

Яму прыпісваюць як вынайдзеныя метады гуманізацыі (1986), так і, пазней, поўнай гуманізацыі з дапамогай фагавага дысплея, антыцелаў для тэрапеўтычных мэтаў^[5]^[6]^[7]^[8]^[9]^[10]. Раней антыцелы атрымлівалі ад мышэй, што рабіла іх цяжкімі для выкарыстання ў тэрапіі чалавека, таму што імунная сістэма чалавека мела супрацьмышыныя рэакцыі на іх^[11]. За гэтыя распрацоўкі Уінтэр быў ганараваны Нобелеўскай прэміяй па хіміі ў 2018 годзе разам з Джорджам Смітам і Фрэнсіс Арнольд^[12]^[13].

Ён з’яўляецца членам Трыніці-каледжа ў Кембрыджы і быў прызначаны магістрам Трыніці-каледжа ў Кембрыджы 2 кастрычніка 2012 года. З 2006 па 2011 год ён быў намеснікам дырэктара лабараторыі малекулярнай біялогіі, медыцынскім даследчым саветам, выконваючым абавязкі дырэктара з 2007 па 2008 год і начальнікам аддзела хіміі бялкоў і нуклеінавых кіслот з 1994 па 2006 год. Ён таксама быў намеснікам дырэктара Цэнтра бялковай інжынерыі СМД з 1990 года да яго закрыцця ў 2010 годзе^[14]^[15].

Уінтэр атрымаў адукацыю ў Каралеўскай гімназіі ў Ньюкасл-апон-Тайн. Ён працягваў вывучаць прыродазнаўчыя навукі ў Кембрыджскім універсітэце, скончыўшы Трыніці-каледж у Кембрыджы ў 1973 годзе. Ён атрымаў ступень доктара філасофіі ў Лабараторыі малекулярнай біялогіі СМД за даследаванні паслядоўнасці амінакіслот трыптафаніл-тРНК- сінтэтазы бактэрыі Bacillus stearothermophilus у 1977 годзе пад кіраўніцтвам Браяна С. Хартлі^[16]. Пазней Уінтэр скончыў аспірантуру ў Імперскім каледжы Лондана і яшчэ ў Інстытуце генетыкі ў Кембрыджскім універсітэце^[17].

Пасля атрымання ступені доктара філасофіі Уінтэр скончыў аспірантуру ў Лабараторыі малекулярнай біялогіі ў Кембрыджы^[18]. Ён працягваў спецыялізавацца на секвеніраванні бялкоў і нуклеінавых кіслот і ў 1981 годзе стаў кіраўніком групы ў Лабараторыі малекулярнай біялогіі СМД. Яго зацікавіла ідэя, што ўсе антыцелы маюць аднолькавую асноўную структуру, толькі невялікія змены робяць іх спецыфічнымі для адной мэты. Георг Кёлер і Сезар Мільштэйн атрымалі Нобелеўскую прэмію ў 1984 годзе за адкрыццё метаду вылучэння і размнажэння індывідуальных або монакланальных антыцелаў з мноства розных бялкоў антыцелаў, якія імунная сістэма выпрацоўвае і, якія знішчаюць іншародныя целы, якія атакуюць арганізм^[19]. Аднак гэтыя монакланальныя антыцелы мелі абмежаванае прымяненне ў медыцыне чалавека, таму што мышыныя монакланальныя антыцелы хутка інактывууюцца імунным адказам чалавека, што не дазваляе ім аказваць доўгатэрміновую карысць.

Затым Уінтэр адкрыў тэхналогію «ачалавечвання» мышыных монакланальных антыцелаў; метад, які быў выкарыстаны пры распрацоўцы Campath-1H навукоўцамі Лабараторыі малекулярнай біялогіі і Кембрыджскага ўніверсітэта^[20]. Цяпер гэтыя антыцелы выглядаюць перспектыўнымі для лячэння рассеянага склерозу. Гуманізаваныя монакланальныя антыцелы складаюць большасць лекаў на аснове антыцелаў, прадстаўленых на рынку сёння, і ўключаюць у сябе некалькі блокбастэр-антыцелаў, такіх як Кітруда, якія працуюць з чалавечай імуннай сістэмай, каб дапамагчы змагацца з некаторымі відамі раку.

Уінтэр заснаваў Cambridge Antibody Technology ў 1989 годзе^[21]^[22] і Bicycle Therapeutics^[23]^[24]. Ён працаваў у Навукова-кансультатыўным савеце кампаніі Covagen^[25]^[26] (цяпер частка Cilag), а таксама з’яўляецца старшынёй Навукова-кансультатыўнага савета кампаніі Biosceptre International Limited.

У 1989 годзе Уінтэр быў заснавальнікам Cambridge Antibody Technology, адной з першых камерцыйных біятэхналагічных кампаній, якія займаліся распрацоўкай антыцелаў. Адным з найбольш паспяховых распрацаваных прэпаратаў для антыцелаў стаў HUMIRA (адалімумаб), які быў адкрыты Cambridge Antibody Technology як D2E7 і распрацаваны і прададзены Abbott Laboratories. HUMIRA, антыцелы да TNF альфа, было першым у свеце цалкам чалавечым антыцелам, якое ў далейшым стала самым прадаваным фармацэўтычным прэпаратам у свеце з аб’ёмам продажаў больш за 18 мільярдаў долараў у 2017 годзе^[27]. Cambridge Antibody Technology была набыта AstraZeneca ў 2006 годзе за 702 мільёны фунтаў стэрлінгаў^[28].

У 2000 годзе Уінтэр заснаваў Domantis, каб стаць першапраходцам у выкарыстанні даменных антыцелаў, якія выкарыстоўваюць толькі актыўную частку поўнапамерных антыцелаў. Domantis быў набыты фармацэўтычнай кампаніяй GlaxoSmithKline ў снежні 2006 года за 230 мільёнаў фунтаў стэрлінгаў^[29]^[30].

Пасля Уінтэр заснаваў іншую кампанію, Bicycle Therapeutics Limited, як стартавую кампанію, якая распрацоўвае вельмі маленькія імітацыі бялку на аснове кавалентна звязанага гідрафобнага ядра.

Узнагароды

Colworth Medal^[en] Біяхімічнага таварыства (1986)
Louis-Jeantet Prize for Medicine^[en] (1989)
Emil-von-Behring-Preis^[de] Марбургскага ўніверсітэта (1990)
Прэмія Шэеле Шведскай акадэміі фармацэўтычных навук (1994)
Міжнародная прэмія караля Фейсала (1995)
Камандор ордэна Брытанскай імперыі (1997)
Прэмія Вільяма Колі Інстытута даследаванняў раку (1999)
Gabbay Award^[en] (2002)
Каралеўскі медаль Лонданскага каралеўскага таварыства (2011)
Прэмія прынцэсы Астурыйскай (2012)
Millennium Medal (2013), ўзнагарода Савета па медычных даследаваннях (MRC^[en])
Міжнародная прэмія Гайрднера (2013)
Медаль Вільгельма Экснера (2015)
Prince Mahidol Award^[en] (2016)
Нобелеўская прэмія па хіміі (2018)

[1]
https://boku.ac.at/universitaetsleitung/rektorat/stabsstellen/oeffentlichkeitsarbeit/themen/ehrentraegerinnen/ehrendoktorinnen/winter-gregory-paul Праверана 19 лістапада 2020.
[2]
Sir Gregory P. Winter // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q107343683'></a>
[3]
https://royalsociety.org/people/gregory-winter-12548
[4]
Sir Gregory P. Winter – Facts – 2018 (нявызн.). NobelPrize.org. Nobel Media AB (6 кастрычніка 2018).
[5]
The Scientific Founders Архівавана {{{2}}}. of Bicycle Therapeutics Ltd. — Christian Heinis and Sir Greg Winter, FRS.
[6]
"Phage antibodies: filamentous phage displaying antibody variable domains". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)
[7]
Trinity College Cambridge (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 6 March 2012.
[8]
"Making antibodies by phage display technology". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)
[9]
"Isolation of high affinity human antibodies directly from large synthetic repertoires". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)
[10]
"Multi-subunit proteins on the surface of filamentous phage: Methodologies for displaying antibody (Fab) heavy and light chains". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)
[11]
"The inventor of humanized monoclonal antibodies and cofounder of Cambridge Antibody Technology, Greg Winter, muses on the future of antibody therapeutics and UK life science innovation". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)
[12]
Live blog: direction evolution takes chemistry Nobel prize (нявызн.).
[13]
"Nobel Prize in Chemistry 2018 – live".
[14]
Sir Gregory Winter Chairman (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 29 студзеня 2012. Праверана 6 снежня 2021.
[15]
Greg Winter wins 2018 Nobel Prize for Chemistry - MRC Laboratory of Molecular Biology (нявызн.).
[16]
"The amino acid sequence of tryptophanyl tRNA Synthetase fromBacillus stearothermophilus". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)
[17]
King Faisal Prize | Professor Sir Gregory P. Winter (англ.) (нявызн.) ?(недаступная спасылка). kingfaisalprize.org. Архівавана з першакрыніцы 21 кастрычніка 2018. Праверана 6 снежня 2021.
[18]
Scientific Advisory Board (нявызн.). Heptares.
[19]
The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1984 (нявызн.). NobelPrize.org.
[20]
Therapeutic Antibodies - MRC Laboratory of Molecular Biology (нявызн.).
[21]
Greg Winter (нявызн.). MRC Laboratory of Molecular Biology.
[22]
Sir Gregory Winter | Royal Society (нявызн.).
[23]
Gregory Winter: Executive Profile & Biography – Businessweek (нявызн.). Bloomberg BusinessWeek.
[24]
www.bicycletherapeutics.com (нявызн.).
[25]
Covagen AG | September 2011: Sir Gregory Winter joins Covagen's Scientific Advisory Board (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 26 красавіка 2012. Праверана 6 снежня 2021.
[26]
Covagen AG | Scientific Advisory Board (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 26 красавіка 2012. Праверана 6 снежня 2021.
[27]
Global Pharmaceutical 2017 Industry Statistics (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 3 кастрычніка 2018. Праверана 6 снежня 2021.
[28]
http://www.astrazeneca.com/media/latest-press-releases/2006/5266?itemId=3891617 Архівавана {{{2}}}.
[29]
GSK snaps up Domantis to move into biotech field (нявызн.). The Independent (9 снежня 2006).
[30]
GSK is to buy Domantis — a company based on discoveries by MRC scientists Архівавана 16 студзеня 2014 года. LMB webpage

[_65851db7b40debf2-1] [1]
https://boku.ac.at/universitaetsleitung/rektorat/stabsstellen/oeffentlichkeitsarbeit/themen/ehrentraegerinnen/ehrendoktorinnen/winter-gregory-paul Праверана 19 лістапада 2020.

[_57ac8414ea658310-2] [2]
Sir Gregory P. Winter // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q107343683'></a>

[_d9b4c0b7b434b006-3] [3]
https://royalsociety.org/people/gregory-winter-12548

[Nobel-4] [4]
Sir Gregory P. Winter – Facts – 2018 (нявызн.). NobelPrize.org. Nobel Media AB (6 кастрычніка 2018).

[bicycle-5] [5]
The Scientific Founders Архівавана {{{2}}}. of Bicycle Therapeutics Ltd. — Christian Heinis and Sir Greg Winter, FRS.

[6] [6]
"Phage antibodies: filamentous phage displaying antibody variable domains". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)

[7] [7]
Trinity College Cambridge (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 6 March 2012.

[8] [8]
"Making antibodies by phage display technology". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)

[9] [9]
"Isolation of high affinity human antibodies directly from large synthetic repertoires". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)

[10] [10]
"Multi-subunit proteins on the surface of filamentous phage: Methodologies for displaying antibody (Fab) heavy and light chains". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)

[11] [11]
"The inventor of humanized monoclonal antibodies and cofounder of Cambridge Antibody Technology, Greg Winter, muses on the future of antibody therapeutics and UK life science innovation". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)

[nobel-1-12] [12]
Live blog: direction evolution takes chemistry Nobel prize (нявызн.).

[13] [13]
"Nobel Prize in Chemistry 2018 – live".

[14] [14]
Sir Gregory Winter Chairman (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 29 студзеня 2012. Праверана 6 снежня 2021.

[15] [15]
Greg Winter wins 2018 Nobel Prize for Chemistry - MRC Laboratory of Molecular Biology (нявызн.).

[WinterHartley1977-16] [16]
"The amino acid sequence of tryptophanyl tRNA Synthetase fromBacillus stearothermophilus". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)

[17] [17]
King Faisal Prize | Professor Sir Gregory P. Winter (англ.) (нявызн.) ?(недаступная спасылка). kingfaisalprize.org. Архівавана з першакрыніцы 21 кастрычніка 2018. Праверана 6 снежня 2021.

[18] [18]
Scientific Advisory Board (нявызн.). Heptares.

[19] [19]
The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1984 (нявызн.). NobelPrize.org.

[20] [20]
Therapeutic Antibodies - MRC Laboratory of Molecular Biology (нявызн.).

[21] [21]
Greg Winter (нявызн.). MRC Laboratory of Molecular Biology.

[22] [22]
Sir Gregory Winter | Royal Society (нявызн.).

[23] [23]
Gregory Winter: Executive Profile & Biography – Businessweek (нявызн.). Bloomberg BusinessWeek.

[24] [24]
www.bicycletherapeutics.com (нявызн.).

[25] [25]
Covagen AG | September 2011: Sir Gregory Winter joins Covagen's Scientific Advisory Board (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 26 красавіка 2012. Праверана 6 снежня 2021.

[26] [26]
Covagen AG | Scientific Advisory Board (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 26 красавіка 2012. Праверана 6 снежня 2021.

[27] [27]
Global Pharmaceutical 2017 Industry Statistics (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 3 кастрычніка 2018. Праверана 6 снежня 2021.

[28] [28]
http://www.astrazeneca.com/media/latest-press-releases/2006/5266?itemId=3891617 Архівавана {{{2}}}.

[domantis-29] [29]
GSK snaps up Domantis to move into biotech field (нявызн.). The Independent (9 снежня 2006).

[30] [30]
GSK is to buy Domantis — a company based on discoveries by MRC scientists Архівавана 16 студзеня 2014 года. LMB webpage

[1]

[2]

[4]

[3]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

Узнагароды

Wikiwand in your browser!

Грэг Уінтэр

Узнагароды

Wikiwand in your browser!

Адукацыя

Кар’ера і даследаванні

Зноскі

Грэг Уінтэр
англ.: Greg Winter

Дата нараджэння	14 красавіка 1951(1951-04-14)^[1]^[2] (73 гады)
Месца нараджэння	Лестэр, бора Лестэр^[d], Лестэршыр, Англія, Вялікабрытанія
Грамадзянства	Вялікабрытанія
Род дзейнасці	малекулярны біёлаг, інжынер, біяхімік, біёлаг, хімік, даследчык
Навуковая сфера	біяхімія
Месца працы	Кембрыджскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	доктар філасофіі
Альма-матар	Трыніці-каледж Royal Grammar School^[d]
Навуковы кіраўнік	Alan Fersht^[d]
Член у	Australian Academy of Technology and Engineering^[d] Лонданскае каралеўскае таварыства^[3]
Узнагароды	Каралеўскі медаль^[d] (2011) міжнародная прэмія Фонда Гайрднера (2013) Emil-von-Behring-Prize^[d] (1990) William B. Coley Award^[d] (1999) медаль Вільгельма Экснера^[d] (2015) прэмія Шэеле^[d] (1994) Міжнародная прэмія караля Фейсала ў галіне медыцыны^[d] (1995) Colworth Medal^[d] (1986) Fellow of the Australian Academy of Technology and Engineering^[d] член Акадэміі медыцынскіх навук Вялікабрытаніі^[d] Baly Medal^[d] (2005) прэмія прынца Махідола^[d] (2016) honorary doctorate of the University of Natural Resources and Life Sciences, Vienna^[d] (2020) Louis-Jeantet Prize for Medicine^[d] (1989) Gabbay Award^[d] (2002) Honorary member of the British Biophysical Society^[d] Q126416246? (8 студзеня 2001)
Медыяфайлы на Вікісховішчы