Геаметрычны стыль
From Wikipedia, the free encyclopedia
Геаметрычны стыль (таксама вядомы як геаметрыка) быў характэрны для грэчаскага вазапісу ў канцы «цёмных стагоддзяў» каля 900—700 гг. да н. э. і выцесніў протагеаметрычны стыль. Цэнтрам распаўсюджання дадзенага стылю былі Афіны. Паступова ён распаўсюдзіўся ў гандлёвых гарадах на астравах Эгейскага мора[1].
Акрамя вазапісу, стыль быў характэрны для дробнай пластыкі, гліптыкі і дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, і адначасова азначаў перыяд класічнай антычнасці ў Старажытнай Грэцыі. Геаметрычны арнамент, які з’явіўся ў IX ст. да н.э., прадстаўляў сабою спалучэнне геаметрычных элементаў, на вазах ён размяшчаўся палосамі і складаўся з меандраў, крыжоў і акружнасцяў. У гэтым стылі адбілася сутнасць старажытнагрэчаскага мастацтва і рэлігійнасці. Акрамя арнаментальных фрызаў атрымалі распаўсюджанне фігурныя выявы, якія сталі правобразамі фрызаў з выявай жывёл і людзей у перыяд архаікі. Арнамент складаў 80 працэнтаў роспісу геаметрычнага стылю.
У стагоддзе Гамера пасля 750 г. да н. э. строга геаметрычны кірунак змяняецца фрызамі з выявамі казачных драпежных жывёл. На вазах сталі адлюстроўваць сюжэты міфаў.