Адыгейская мова
From Wikipedia, the free encyclopedia
Адыгейская мова (ніжнечаркеская, заходнеадыгская, кяхская) — мова адыгейцаў, уваходзіць у абхаза-адыгскую (заходне-каўказскую) сям’ю моў. У РФ распаўсюджаная ў Адыгеі і ў Лазарэўскім (Сочы) і Туапсінскім раёнах Краснадарскага краю; акрамя таго, значная частка носьбітаў пражывае ў Турцыі і краінах Блізкага Усходу. Колькасць носьбітаў адыгейскай мовы ў Расіі — 117.489 чалавек (2010)[2].
Хуткія факты Адыгейская мова, Саманазва ...
Адыгейская мова | |
---|---|
Саманазва | Адыгабзэ |
Краіны | Расія (РФ) і іншыя |
Рэгіёны | Адыгея, Краснадарскі край, таксама Заходняя Азія |
Афіцыйны статус | Адыгея |
Агульная колькасць носьбітаў | у Расіі 117,5 тыс. (2010) |
Статус | уразлівая[d][1] |
Класіфікацыя | |
Катэгорыя | Мовы Еўразіі |
Паўночнакаўказская надсям’я (неагульнапрызнаная)
|
|
Пісьменнасць | кірыліца (Адыгейская пісьменнасць) |
Моўныя коды | |
ДАСТ 7.75–97 | ады 020 |
ISO 639-1 | — |
ISO 639-2 | ady |
ISO 639-3 | ady |
WALS | adt, ady і ash |
Atlas of the World’s Languages in Danger | 1064 |
Ethnologue | ady |
IETF | ady |
Glottolog | adyg1241 |
Вікіпедыя на гэтай мове |
Закрыць
Артыкул або раздзел вымагае перапрацоўкі Удзельнік, які паставіў шаблон, не пакінуў тлумачэнняў. |
Мае 4 дыялекты: абадзэхскі (на тэрыторыі Расіі ў цяперашні час практычна вымер, але працягвае выкарыстоўвацца ў адыгейскай дыяспары), бжэдугскі, цеміргоеўскі, шапсугскі. Літаратурная адыгейская мова склалася і развіваецца на аснове цеміргоеўскага дыялекту.