спадарожнік Юпітэра From Wikipedia, the free encyclopedia
Пасыфэ — зьнешні рэтраградны спадарожнік плянэты Юпітэр. Адкрыты ў 1908 годзе Жанам Філібэрам Мэлё. Назву атрымаў у 1975 годзе ў гонар Пасыфаі, жонкі Міноса й маці Мінатаўра. (Канчатак -э або -е ў назвах спадарожнікаў сьведчыць аб рэтраградным руху.) Ад 1955 да 1975 року меў назву Пасэйдон.[1][2]
спадарожнік Юпітэру | |
Гісторыя адкрыцьця | |
---|---|
Першаадкрывальнік | Філібэр Жак Мэлё |
Дата адкрыцьця | 27 студзеня 1908 |
Арбітальныя характарыстыкі | |
Вялікая паўвось | 23 912 238 km |
Эксцэнтрысытэт | 0,2953 |
Арбітальны пэрыяд | 764,08 дня |
Нахіл арбіты | 143,04° (да экватару Юпітэру), 145,24° (да экліптыкі) |
Фізычныя характарыстыкі | |
Дыямэтар | 58 км |
Сярэдні радыюс | 20 км |
Плошча паверхні | 11 300 км² |
Маса | 3 × 1017 кг |
Шчыльнасьць | 2,6 г/см³ |
Прыскарэньне вольнага паданьня | 0,022 м/с² |
Альбэда | 0,04 |
Бачная зорная велічыня | 17 |
Тэмпэратура паверхні | 124 К (−149 °С) |
Атмасфэра | адсутнічае |
Пасыфэ зьяўляецца найбольшым сярод рэтраградных спадарожнікаў Юпітэра і ўзначальвае аднайменную групу, да якой раней адносіліся Ананке, Кармэ і Сынопэ, а ў цяперашні час — Эўрыдомэ, S/2003 J 23, Гэгэмонэ, Спондэ, Кіленэ, Мэгаклітэ, S/2003 J 4, Сынопэ, Аўтаноэ, Ааэдэ, S/2011 J 2, Юпітэр LI і Корэ. Усе гэтыя спадарожнікі маюць адваротны кірунак руху, значны нахіл кружніку і абарочваюцца вакол плянэты больш чым за два гады.
Аналізы візуальнага спэктру паказваюць падабенства будовы Пасыфэ з астэроідамі тыпу С.[3]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.