From Wikipedia, the free encyclopedia
Палі́цыя (па-расейску: Полиция) — складная частка адзінай цэнтралізаванай сыстэмы Міністэрства ўнутраных справаў Расейскай Фэдэрацыі. Уключана ў органы ўнутраных справаў[2].
Паліцыя Расеі | |
Папярэднік | міліцыя[d] |
---|---|
Дата ўтварэньня | 7 (18) чэрвеня 1718 і 1 сакавіка 2011 |
Управа | Міністэрства ўнутраных справаў Расейскай Фэдэрацыі[d] і Урад Расейскай Фэдэрацыі[d] |
Колькасьць работнікаў | |
Старонка ў сеціве | mvd.ru (рас.) |
Колішняя назва | Міліцыя |
Паліцыя Расеі ў Вікісховішчы |
Паліцыя прызначана для абароны жыцьця, здароўя, правоў і свабодаў грамадзян Расейскай Фэдэрацыі, замежных грамадзян, асобаў без грамадзянства; для процідзеяньня злачыннасьці, аховы грамадзкага парадку, уласнасьці і для забесьпячэньня грамадзкай бясьпекі.
У межах сваёй кампэтэнцыі кіраўніцтва дзейнасьцю паліцыі ажыцьцяўляюць Прэзыдэнт Расейскай Фэдэрацыі непасрэдна ці празь Міністра ўнутраных справаў, кіраўнікі тэрытарыяльных органаў Міністэрства ўнутраных справаў і кіраўнікі падразьдзяленьняў паліцыі.[3] Паказаныя кіраўнікі нясуць адказнасьць за выкананьне ўскладзеных на паліцыю абавязкаў.
У структуру цэнтральнага апарату МУС Расеі ўваходзяць наступныя падразьдзяленні паліцыі:
Існавалая сыстэма дзяржаўных службаў па ахове грамадзкага парадку і барацьбе з злачыннасьцью ў Расейскай імпэрыі і зноў арганізаваная з 1 сакавіка 2011 году Расейскай Фэдэрацыі[4] (за выключэньнем структур, якія не адносяцца да МУС, якія ўжо існуюць ці існавалі раней і называліся паліцыяй).
У 1504 годзе ў Маскве былі ўсталяваны рагаткі, пры якіх знаходзілася варта. Варта ўтрымоўвалася мясцовымі жыхарамі. Горад быў падзелены на раёны, паміж якімі былі пабудаваныя вароты з кратамі. Забаранялася перасоўвацца ўначы па горадзе, ці без асьвятленьня. Вялікі князь Іван Грозны заснаваў разьезды па Маскве для выкананьня бясьпекі.
Судзебнік Івана IV перадаў справы «пра вядомых разбойніках» пад юрысдыкцыю губных старастаў. Да гэтага Губныя граматы насілі характар падараваньня, і даваліся па чалабіцьця самага насельніцтва. Губная грамата давала дазвол мясцоваму грамадзтву самастойна ведаць у вобласьці Губную справу.
У гарадах паліцэйскія функцыі выконвалі гараднічыя, уведзеныя замест агнішчанаў.
Разбойны загад упершыню згадваецца ў 1571 годзе і з той пары бесьперапынна існаваў да XVIII стагодзьдзя. З 1539 году ў пісьмовых крыніцах згадваюцца ў Маскве баяры, якім разбойныя справы загаданы. Няволін мяркуе, што гэта была часавая камісія, заснаваная для зьнішчэньня разбояў, якія тады ўзмацніліся. Але бо разбоі не спыняліся, то часавая камісія зрабілася сталаю і такім чынам зьявілася разбойная хата, ці разбойны загад.
7 чэрвеня 1718 году Пётар I заснаваў у Санкт-Пецярбурзе Галоўную паліцыю. Генэрал-паліцмэйстэрам быў прызначаны генэрал-ад’ютант Дэвіер. Першапачаткова штат паліцыі складаўся з намесьніка генэрал-паліцмэйстэра, 4 афіцэраў і 36 ніжніх чыноў. Справаводзтва ў Галоўнай паліцмэйстэрскай канцылярыі вялі дзяк і дзесяць пад’ячых. Паліцыя ня толькі сачыла за парадкам у горадзе, але і выконвала шэраг гаспадарчых функцыяў, займалася добраўпарадкаваньнем гораду — брукаваньнем вуліц, асушваньнем багністых месцаў, уборкай сьмецьця і т. п. Стараньнямі Дэвіера ў 1721 годзе ў Санкт-Пецярбургу былі пастаўлены першыя ліхтары і лаўкі для адпачынку. Была арганізавана пажарная служба. Акрамя таго, паліцыя валодала паўнамоцтвамі судовай інстанцыі і мела магчымасьць прызначаць пакараньні па крымінальных справах.
19 студзеня 1722 заснавана ў Маскве пасада обэр-паліцмэйстэра, якая зьяўлялася вышэйшай паліцэйскай пасадай Масквы і адпавядала V клясы Табэлю пра рангі. Обэр-паліцмэйстэр прызначаўся імпэратарам з вайсковых ці грамадзянскіх чыноў. У адпаведнасьці зь інструкцыяй ад 9 ліпеня 1722}}[5] обэр-паліцмэйстэр кіраваў аховай грамадзкага спакою ў Маскве, зьяўляўся кіраўніком Маскоўскай паліцмэйстэрскай канцылярыі, а з 1782 году — Управы благачыньня. У 1729—1731 і 1762—1764 гадах кіраўнік Маскоўскай паліцыі называўся генэрал-паліцмэйстэрам.
З 1775 году (пасьля «Ўстановы для кіраваньня губэрнямі Ўсерасейскай імпэрыі») гараднічых пачаў прызначаць Сэнат.
Асоба | Тытул, чын, званьне | Час замяшчэньня пасады |
---|---|---|
Максім Грэкаў | палкоўнік, брыгадыр | 11.04.1722—23.12.1728 |
Іван Пазднякоў | стацкі дараднік | 03.11.1729—1731 |
Сьцяпан Грэкаў | брыгадэр, генэрал-паліцмэйстэр | 17.02.1731—22.12.1732 |
Мікіта Абалдуеў | палкоўнік | 11.01.1733—1739 |
Іван Галахвастаў | стацкі дараднік | 1749—1753 |
Іван Дзіваў | таемны дараднік, генэрал-паліцмэйстэр | 09.01.1762—1762 |
Іван Юшкоў | таемны дараднік, генэрал-паліцмэйстэр | 10.1762—17.04.1764 |
Тарас Арсеньеў | палкоўнік, стацкі дараднік | 17.04.1764—10.02.1765 |
Васіль Талстой | граф, брыгадыр, стацкі дараднік | 1765—1770 |
Мікалай Бахмецьеў | брыгадыр | 1770—1771 |
Мікалай Архараў | палкоўнік (генэрал-маёр) | 1771—01.01.1781 |
Барыс Астроўскі | брыгадыр | 1781—1785 |
Фёдар Толь | палкоўнік (генэрал-маёр) | 1785—1790 |
Павал Глазоў | палкоўнік, брыгадыр | 1790—02.09.1793 |
Павал Казлоў | брыгадыр, генэрал-маёр | 22.10.1793—1796 |
Павал Каверын | стацкі дараднік (сапраўдны стацкі дараднік) | 31.03.1797—09.12.1798 |
Фёдар Эртэль | генэрал-маёр | 09.12.1798—12.03.1801 |
Павал Каверын | сапраўдны стацкі дараднік, генэрал-маёр | 12.03.1801—13.12.1802 |
Рыгор Сьпірыдаў | брыгадыр, сапраўдны стацкі дараднік | 13.12.1802—20.12.1804 |
Аляксандар Балашаў | генэрал-маёр | 20.12.1804—24.11.1807 |
Іван Гладкоў | генэрал-маёр | 29.11.1807—17.04.1809 |
Пётар Івашкін | генэрал-маёр | 17.04.1809—08.03.1816 |
Аляксандар Шульгін | генэрал-маёр | 08.03.1816—02.08.1825 |
Дзьмітры Шульгін | генэрал-маёр | 02.08.1825—06.04.1830 |
Сяргей Муханаў | палкоўнік, флігель-ад’ютант | 06.04.1830—27.09.1833 |
Леў Цынскі | генэрал-маёр, Сьвіты Яго Вялікасьці генэрал-маёр | 29.11.1833—01.02.1845 |
Іван Лужын | палкоўнік, Сьвіты Яго Вялікасьці генэрал-маёр, флігель-ад’ютант | 13.12.1845—12.05.1854 |
Аляксей Цімашаў-Бэрынг | генэрал-маёр | 12.05.1854—31.12.1857 |
Аляксей Крапоткін | князь, гвардыі палкоўнік, генэрал-маёр, флігель-ад’ютант | 01.01.1858—12.11.1860 |
Аляксандар Патапаў | Сьвіты Яго Вялікасьці генэрал-маёр | 12.11.1860—15.12.1861 |
Гэнрых Крэйц | граф, Сьвіты Яго Вялікасьці генэрал-маёр (генэрал-лейтэнант) | 16.12.1861—03.01.1866 |
Мікалай Арапаў | Сьвіты Яго Вялікасьці генэрал-маёр, генэрал-лейтэнант | 03.01.1866—14.10.1878 |
Аляксандар Казлоў | Сьвіты Яго Вялікасьці генэрал-маёр | 14.10.1878—13.08.1881 |
Яўген Янкоўскі | генэрал-маёр | 13.08.1881—18.07.1882 |
Аляксандар Казлоў | Сьвіты Яго Вялікасьці генэрал-маёр, генэрал-лейтэнант | 26.07.1882—11.01.1887 |
Яўген Юркоўскі | генэрал-маёр | 11.01.1887—27.12.1891 |
Аляксандар Уласаўскі | палкоўнік, выканаўца пасады | 28.12.1891—18.07.1896 |
Дзьмітры Балбатней | палкоўнік, генэрал-маёр | 12.09.1896—01.01.1905 |
У 1862 годзе была праведзена рэформа паліцыі. Званьне гараднічага было скасавана; гарадніцкія ўпраўленьні ў тых гарадах, якія былі падпарадкаваны павятовай паліцыі, былі далучаныя да земскіх судоў, пераназваным у павятовыя паліцэйскія ўпраўленьні, а ў тых гарадах, якія захавалі сваю, асобную ад павятовай, паліцыю, яны былі пераназваныя ў гарадзкія паліцэйскія ўпраўленьні.
9 жніўня 1910 году міністрам унутраных справаў Пятром Сталыпінам была выдадзена Інструкцыя чынам вышукных аддзяленьняў, якая вызначала іх задачы і структуру. Кожнае вышукное аддзяленьне складалася з чатырох структурных падразьдзяленьняў-сталоў:
Паводле распараджэньня Сталыпіна пры Дэпартамэнце паліцыі былі ўтвораны спэцыяльныя курсы для падрыхтоўкі начальнікаў вышукных аддзяленьняў.
Пасьля лютаўскай рэвалюцыі пастановай Часовага Ўраду ад 10 сакавіка 1917 году Дэпартамэнт паліцыі быў скасаваны.
Адзін зь ленінскіх «Красавіцкіх тэзаў» да дакладу «Пра задачы пралетарыяту ў дадзенай рэвалюцыі» ад 4 красавіка ставіў задачу «ўхіленьня паліцыі, арміі, чынавенства».
Пастановамі Часовага Ўраду «Пра зацьвярджэньне міліцыі» і «Часовым становішчы пра міліцыю», выдадзенымі 17 красавіка 1917 году засноўваецца «народная міліцыя». Народная міліцыя аб’яўляецца выканаўчым органам дзяржаўнай улады на месцах, «які складаецца ў непасрэдным вядзеньні земскіх і гарадзкіх грамадзкіх упраўленьняў».
Адначасова зь дзяржаўнай «народнай міліцыяй» рады працоўных дэпутатаў арганізоўвалі атрады «працоўнай міліцыі» і іншыя ўзброеныя фармаваньні, якія знаходзіліся пад уплывам розных палітычных сілаў, а парой і па-за імі. Пры гэтым працоўная міліцыя не складалася ў падначаленьні ў камісараў гарадзкой міліцыі.
Утвораная 3 чэрвеня пад эгідай бальшавікаў Рада петраградзкай народнай міліцыі ўступіла у канфлікт з начальнікам гарадзкой міліцыі, выставіўшы палітычныя лёзунгі ў зьвязку з адмовай дадаткова плаціць за службу ў працоўнай міліцыі працоўным, якія атрымліваюць поўную зарплату на заводах. Руйнавалася найважная дзяржаўная структура.
Прынцып самаарганізацыі сіл правапарадку рэалізоўваўся партыяй бальшавікоў некаторы час і пасьля кастрычніка 1917 году. У пастанове НКУС «Пра працоўную міліцыю» ад 10 лістапада 1917 году не прадугледжваліся арганізацыйныя формы дзяржаўнага міліцэйскага апарату. Армія і паліцыя ліквідаваліся, а іх функцыі пераходзілі да ўзброенага народу.
Працоўная міліцыя насіла характар масавых самадзейных арганізацыяў, фармавалася на пачатках добраахвотных лютваў, таму не магла спыніць разгулу злачыннасьці.
10 траўня 1918 году калегія НКУС прыняла распараджэньне: «Міліцыя існуе як сталы штат асобаў, выканаўцаў адмысловах абавязкаў, арганізацыя міліцыі павінна ажыцьцяўляцца незалежна ад Чырвонай Арміі, функцыі іх павінны быць строга разьмежаваныя».
Упершыню пра рэформу загаварылі восеньню 2002 году[6]. У адпаведнасьці з плянамі, міліцыя павінна была быць падзелена на фэдэральную паліцыю і муніцыпальную міліцыю. Такім чынам, на думку тагачаснага намесьніка кіраўніка крамлёўскай адміністрацыі Дзьмітрыя Козака, павінна было быць у поўнай меры рэалізавана канстытуцыйнае права суб'ектаў Расейскай Фэдэрацыі самастойна ажыцьцяўляць ахову грамадзкага парадку, што было немагчыма пры існавалай тады цэнтралізацыі ўнутры МУС[7]. Акрамя таго, да канца 2003 году павінна было быць створана ведамства, якое каардынуе працу сьледчых органаў МУС, ФСБ і падатковай паліцыі - Фэдэральная служба расьсьледаваньняў[8]. Аднак, правальная палітыка міністра ўнутраных справаў Барыса Грызлова, у прыватнасьці, ліквідацыя РУБОП, якая прывяла да небывалай карупцыі ў шэрагах супрацоўнікаў МУС, прымусіла ў канчатковым выніку ня толькі адмовіцца ад рэфармаваньня міністэрства, але й зрабіць яго яшчэ больш цэнтралізаваным, што, у цэлым, ўпісалася ў агульную канцэпцыю цэнтралізацыі ўлады ў Расеі. На працягу наступных гадоў пэрыядычна зьяўлялася інфармацыя пра ўсё ж такі магчымае ажыцьцяўленьне рэформы і стварэньне фэдэральнай паліцыі, якая ўключае ў сябе крымінальную паліцыю,паліцыю грамадзкай бясьпекі,міграцыйную паліцыю і спэцупраўленьня[9], але нічога з гэтага выканана не было.
У структуры органаў унутраных справаў, як правіла, існуюць наступныя віды падразьдзяленьняў, на аснове якіх робяцца структуры кіраваньня[10]:
У склад паліцыі ўваходзяць таксама:
У Казані і Маскве існуе таксама экалягічная паліцыя
Расейская паліцыя мае наступныя званьні:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.