Грунт

Грунт, альбо ґрунт (ст.-белар.: кгрунтъ,грунтъ^[1] ад ням.: Grund — «глеба, зямля, аснова») — горныя пароды й глебы, якія залягаюць у верхняй частцы зямной кары, пераважна ў зоне выветрываньня, знаходзяцца ў сфэры ўзьдзеяньня вытворчай дзейнасьці чалавека й могуць быць скарыстаныя ў якасьці падмуркаў, асяродзьдзя й матэрыялаў для розных збудаваньняў.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Грунт (неадназначнасьць).

Грунты зьяўляюцца аб’ектам вывучэньня грунтазнаўства.

Крыніцы

1. Гістарычны слоўнік беларускай мовы, Т.15

Літаратура

• Ананьев, В.П. Инженерная геология и гидрогеология: учебник для вузов / В.П. Ананьев, Л.В. Передельский. — М.: Высш. школа, 1980.