Беластоцкая вобласьць (Расейская імпэрыя)

Беласто́цкая во́бласьць (па-расейску: Белостокская область) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка Расейскай імпэрыі, якая існавала ў 1807—1842.

Беластоцкая вобласьць
Белостокская область
Герб
Агульныя зьвесткі
Краіна	Расейская імпэрыя
Статус	вобласьць
Адміністрацыйны цэнтар	Беласток
Дата ўтварэньня	9 ліпеня 1807
Дата скасаваньня	1842
Адміністрацыйны падзел у 1807—1842 роках
Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Беластоцкая вобласьць (неадназначнасьць).

Вобласьць утвораная з часткі былога Беластоцкага дэпартамэнту Новай Усходняй Прусіі, далучанай да Расейскай імпэрыі паводле Тыльзіцкай дамовы. Вобласьць склалі былыя прускія паветы: Бельскі, Беластоцкі і Дарагічынскі цалкам, Сураскі, Дубровенскі і Бебжанскі часткова. Расейскія ўлады падзялілі новую адміністрацыйную адзінку на 4 паветы: Беластоцкі, Бельскі, Дарагічынскі і Сакольскі. Вобласьць з правамі губэрні існавала да 1842 року, пасьля быў ліквідаваны, ягоная тэрыторыя далучаная да Гарадзенскай губэрні.

У вобласьці было 29 местаў:

• 8 у Беластоцкім павеце: Беласток, Хорашч, Гонядзь, Гарадок, Кнышын, Сураж, Трцяны і Заблудаў
• 6 у Бельскім павеце: Бельск, Боцькі, Бранск, Кляшчэлі, Нараў і Орля.
• 5 у Дарагічынскім павеце: Цеханавец^{[lower-alpha 1]}, Дарагічын^{[lower-alpha 2]}, Мельнік, Няміраў і Сямяцічы
• 10 у Сакольскім павеце: Дуброва, Янаў, Карыцін, Кузьніца, Новы Двор, Адэльск, Сідра, Саколка, Сухаволя і Васількаў

Раней памылкова залічваныя ў склад вобласьці Белавежа, Крынкі, Мілейчыцы, Нараўка і Ялоўка ўжо ад трэцяга падзелу належалі да Гарадзенскай губэрні (у 1795—1801 — Слонімская).

Ад 1819 Беластоцкая вобласьць знаходзілася пад непасрэдным кіраваньнем вялікага князя Канстанціна^[1].

Крыніцы

1. Wacław Tokarz. Wojna polsko-rosyjska 1830 i 1831. — Warszawa: 1993. — С. 55—56.

Заўвагі

1. Толькі левабярэжная частка; правабярэжны Цеханавец знаходзіўся ў Царстве Польскім як асобнае места
2. Толькі правабярэжная частка; левабярэжны Дарагічын знаходзіўся ў Царстве Польскім як асобнае места